Εν πλω: Ιουλίου 2007

Κυριακή 29 Ιουλίου 2007

Όταν κοιτάς από ψηλά...

Καλό καλοκαίρι!

Κυριακή 15 Ιουλίου 2007

Oh my God! I 've been tagged!!!

My lil Maldivian friend, Mini, tagged me!!! Yes, it's true! I couldn't believe it either, but what can I do now?
Hmmm... I found it! I 'll answer her questions! :))

1. Three things I can't do:
Windsurfing (I haven't even tried!)
Cheat my girlfriend (honestly!)
Watch martial arts films (I hate them!)

2. Three things I can do:
Write an article (that's what I do for a living!)
Write a poem :)
Answer these questions :D

3. Three things that scare me:
Death
The possibility of losing what I 've got
The possibility of not fulfilling my dreams

4. Three things I love:
All the people I love (yep, I 've cheated. They 're more than one!)
Holidays!
Going to the cinema

5. Three things I hate:
The two-faced people
Not having time to do what I want
When I come back to work after a wonderful weekend...

According to the agreement I made with Mini, I won't tag anyone else! The chain breaks here...!

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2007

Σε συνάντησα στην πλαζ... με τους αλλοδαπούς!

"Με… λεξικό ξένων γλωσσών κάθε Κυριακή στην παραλία Αλίμου

Καρφίτσα δεν πέφτει τις Κυριακές στην πλαζ του Αλίμου, όπου η ελεύθερη είσοδος αλλά και η εύκολη πρόσβαση με το τραμ την έχουν καταστήσει πόλο έλξης για χιλιάδες αλλοδαπούς, που αναζητούν μια ανάσα δροσιάς.

Όλοι οι λουόμενοι σε αυτή την παραλία είναι αλλοδαποί. Ρώσοι, Αλβανοί, Βούλγαροι Πακιστανοί και από διάφορα άλλα μέρη του κόσμου, που μαζί με τους φίλους και τις οικογένειες τους πηγαίνουν για να απολαύσουν μια δροσερή βουτιά.

Οι περισσότεροι λουόμενοι στην παραλία είναι άνδρες. Οι γυναίκες είναι μετρημένες στα δάχτυλα και αυτές είναι κυρίως εσώκλειστες σε σπίτια, που φροντίζουν ηλικιωμένους και παίρνουν ρεπό μια φορά την εβδομάδα".

Το κείμενο αυτό προέρχεται από το δικτυακό τόπο του τηλεοπτικού σταθμού Alpha (συγκεκριμένα, βρίσκεται εδώ). Επίσης, εκφωνήθηκε (ως "σπικάζ") σε ρεπορτάζ που προβλήθηκε στο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού.

Μπορεί κάποιος να μου πει σε τι στο διάολο συνίσταται η εν λόγω "είδηση";

Ποιο από τα -κατά Χρήστο Πασαλάρη- στοιχεία της είδησης (επικαιρότητα, εγγύτητα, σπουδαιότητα, σπανιότητα, εκρηκτικότητα, εκκρεμότητα, συγκίνηση, συνέπεια) περιέχει;

Μήπως ο συντάκτης της θέλει να μας πει κάτι για τους αλλοδαπούς;

Κι αν ναι, τι;

Μήπως ο συντάκτης της συμβάλλει -έστω και άθελά του- στην ανάπτυξη ρατσιστικών αντανακλαστικών σε μερίδα της κοινής γνώμης;

Υ.Γ. 1: Σήμερα, ημέρα δημοσίευσης της παραπάνω "είδησης", ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις του (τριήμερου) 12ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ, στην πλατεία Πρωτομαγιάς, στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων. Τραγική ειρωνεία;

;

Υ.Γ. 2: Εκτός των άλλων, η είδηση είναι και ανακριβής. Σαφώς και πηγαίνουν πολλοί Έλληνες σ' αυτή την παραλία (ακούς εκεί "Έλληνας... ούτε για δείγμα!") - κυρίως ηλικιωμένοι. Το ξέρω, διότι έχω πάει (δεν έμεινα, όμως, για μπάνιο, για... πολλούς και διάφορους λόγους!).

Κυριακή 8 Ιουλίου 2007

Αν ψήφιζαν τα δέντρα...

Ήταν μια από τις ελάχιστες κινητοποιήσεις στην ιστορία αυτού του τόπου που δεν οργανώθηκε από κανένα κόμμα, από κανέναν πολιτικό ή κοινωνικό φορέα, από κανένα σωματείο, σύλλογο, σύνδεσμο, όμιλο, από κανένα συνδικάτο. Χωρίς το "καπέλο" και την "ομπρέλα" κανενός.

Η πρωτοβουλία ανελήφθη αυθόρμητα, από εκατοντάδες πολίτες -κυρίως χρήστες του διαδικτύου και, συγκεκριμένα, μπλόγκερ- που δεν είχαν κανένα κοινό γνώρισμα μεταξύ τους (δεν ανήκαν απαραίτητα στο ίδιο κόμμα, δεν είχαν απαραίτητα την ίδια ιδεολογία). Πλην ενός: είχαν όλοι την ευαισθησία που πρέπει να επιδεικνύει κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης, ο οποίος βλέπει ότι ο ζωτικός του χώρος (με την κυριολεκτική και όχι με την πολιτικοοικονομική έννοια του όρου), δηλαδή το περιβάλλον, συρρικνώνεται και περιορίζεται, από μια μερίδα κατ' ευφημισμόν συνανθρώπων του.

Χιλιάδες πολίτες αυτής της κατηγορίας, που ενημερώθηκαν για τη συγκέντρωση μέσω ηλεκτρονικών και γραπτών μηνυμάτων, αλλά και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, κατέκλυσαν σήμερα το απόγευμα -επί τουλάχιστον τρεις ώρες- τη λεωφόρο Βασιλίσσης Αμαλίας, μπροστά στη Βουλή των Ελλήνων, και βροντοφώναξαν -απευθυνόμενοι προς τους 300- την απαίτησή τους να αναληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες από τη συντεταγμένη πολιτεία, ώστε να ξαναγεννηθεί όσο το δυνατόν πιο σύντομα το δάσος της Πάρνηθας.

Κι αυτό ήταν μόνον η αρχή.

Τουλάχιστον 5 χιλιάδες πολίτες "πολιόρκησαν" το Κοινοβούλιο

"Περπατώ εις το δάσος, όταν το δάσος δεν είναι εδώ". Ο Ανώνυμος Οικοπεδοφάγος

Καρβουνιασμένα κουκουνάρια και πευκοβελόνες από την Πάρνηθα χρησιμοποιήθηκαν ως προσάναμμα για την περιορισμένης έκτασης φωτιά που συμβολικά άναψαν οι διαδηλωτές στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου.

Ο Άγνωστος Στρατιώτης κείτεται νεκρός, με επιδέσμους στο σώμα του. Το κηδειόχαρτο, από κάτω, γράφει: "Με βαθιά λύπη ανακοινώνουμε το θάνατο των ελληνικών δασών στις φλόγες"...

Αναγκαστικά "την πλήρωσαν" και τα φανταράκια! Οι εύζωνοι της Προεδρικής Φρουράς περίμεναν τουλάχιστον επί δέκα λεπτά, σαστισμένοι, μέχρι να πραγματοποιηθεί η αλλαγή φρουράς. Τελικά, η αλλαγή έγινε υπό τα γιουχαΐσματα δεκάδων "θερμόαιμων" συγκεντρωμένων...

Το τηλεοπτικό συνεργείο του... "ΤηλεΦως" (ναι, το κανάλι του κυρίου Παπανικόλα είναι!) επί το έργον!!! Προσέξτε τη ρεπόρτερ, αλλά και το μικρόφωνο! Κρίμα που δεν φαίνεται και ο εικονολήπτης, με τη χάντικαμ ανά χείρας!

Τι κι αν το σκοτάδι είχε πέσει; Απτόητοι οι διαδηλωτές συνέχιζαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους έξω από την (άδεια) Βουλή

Η γαλανόλευκη κυματίζει ανέμελα στην κορυφή του Κοινοβουλίου, με φόντο τον αττικό ουρανό. Μόνο το γαλάζιο τ' ουρανού μας έμεινε (κι αυτό έχει προ πολλού ξεθωριάσει, εδώ που τα λέμε), αφού το πράσινο δεν το θέλαμε και το κάναμε μαύρο...

Φωτογραφίες: Εν Πλω Outdoor Studio