Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Kalomira for πρεζι-dent!

Μετά την κατάκτηση της 3ης θέσης στον 53ο ευρωπαϊκό διαγωνισμό τηλε-τραγουδιού "Γιουροβίζιον 2008", η Καλομοίρα έχει πια -διαπιστωμένα- "ρεύμα" (ασφαλώς πιο ισχυρό από το "ρεύμα Βενιζέλου", το οποίο δεν κατάφερε να παρασύρει ούτε ένα άχυρο!).

Όπως γράφει σήμερα και το In.gr, "η Καλομοίρα κατέκτησε την Ευρώπη". Πλέον, το "χρυσό (ή χάλκινο) κορίτσι" του τραγουδιού, πληροί όλες τις προϋποθέσεις για μια λαμπρή καριέρα στην πολιτική.

Θα πρέπει, όμως, να διεκδικήσει απευθείας ύπατα αξιώματα (μετά από τέτοια σαρωτική επιτυχία στη "Γιουροβίζιον" πώς θα ήταν δυνατόν να καταδεχθεί να γίνει απλή βουλευτίνα ή ακόμη και υπουργός;), ήτοι να γίνει πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ή, έστω, πρωθυπουργός!

Επειδή, όμως, υπάρχει ένα μικρό -σχεδόν ασήμαντο- κώλυμα, με τη χρήση της ελληνικής γλώσσας, τελικά το Καλομοιράκι αποφάσισε να κατέλθει στο στίβο της πολιτικής εις την αλλοδαπήν. Αφού, λοιπόν, "κατέκτησε την Ευρώπη", γιατί να μην κατακτήσει και την Αμερική;

Έτσι, με χαρά σας ανακοινώνουμε ότι η Καλομοίρα θα διεκδικήσει το χρίσμα των Δημοκρατικών και -επειδή είναι βέβαιο ότι θα εκτοπίσει τον Ομπάμα και την Κλίντον- θα αναμετρηθεί με τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών, Τζον ΜακΚέιν, στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στις Η.Π.Α. (στις οποίες είναι εξίσου βέβαιο ότι θα επικρατήσει).

Σας ανακοινώνουμε, επίσης, ότι το "Εν πλω" αποτελεί τον επίσημο δικτυακό τόπο υποστήριξης της υποψηφιότητας της Καλομοίρας (σύντομα θα αναπροσαρμόσουμε και τα γραφικά του μπλογκ. Επίσης, με την είσοδό σας στο "Εν πλω" θα ακούτε τον ύμνο της εκστρατείας της υποψηφίας προέδρου, δηλαδή το "Σίκρετ Κομπινέισιον").

Όποιος επιθυμεί, θα μπορεί σύντομα να αγοράσει υποστηρικτικό υλικό (σιντί, καπελάκια, μπλουζάκια, κασκόλ, κουκλάκια-Καλομοίρα, ηλιέλαιο-Καλομοίρα κ.λπ.) για να διαδώσει -και ενισχύσει- την εκστρατεία της χαρισματικής ηγέτιδος.

Προς το παρόν είναι διαθέσιμο μόνο το μπλουζάκι της Καλομοίρας (βλ. φωτο) , το οποίο μπορείτε να προμηθευτείτε προς 12.356 ευρώ (για παραγγελίες αποστείλατε ηλεκτρονικό μήνυμα στη διεύθυνση kalomira-for-president@paidikixara.com).


Περιττό να σας πούμε πόσο ευεργετική για την Ελλάδα θα είναι η περίοδος διακυβέρνησης της Καλομοίρας (μεταξύ άλλων οι Η.Π.Α. θα αναγνωρίσουν την Π.Γ.Δ.Μ. ως "Δημοκρατία των Σκοπίων" και θα τη βομβαρδίσουν εάν τολμήσει ξανά να χρησιμοποιήσει την ονομασία "Μακεδονία", θα πετάξουν έξω απ' την Κύπρο τον τουρκικό στρατό κατοχής, θα κάνουν "ντα" την Τουρκία για τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και θα επιβάλουν έκπτωση 83% στους Έλληνες πελάτες των "Μακ Ντόναλντς"!).
Καθίσταται σαφές ότι είναι επιτακτική ανάγκη να εκλεγεί το Καλομοιράκι!

Κλείνουμε με το κεντρικό σύνθημα της εκστρατείας της μέλλουσας προέδρου των Η.Π.Α.: "Ψηφίζω Καλομοίρα, στη λόξα έχω πείρα"!

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Ιδιογράφως

Εκλήθην από την δεσποινίδα Ανέφελη, να συμμετάσχω στο παιχνίδι αυτο-αναίρεσης της ιδιότητας του μπλόγκερ (δηλαδή να γράψω κάτι σε πραγματική, όχι σε εικονική μορφή - στο χαρτί, όχι στον υπολογιστή!). Και το κάνω με ιδιαίτερη χαρά!

Αφού την ευχαριστήσω θερμά, θα παραθέσω τους κανόνες του παιχνιδίου:

1. Γράψε.
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε…).
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποία!
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους μπλόγκερ να συμμετάσχουν.
6. Ανάφερε οτι είναι για το
http://www.autographcollectors.blogspot.com/ (απαραίτητα, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται).
.
Και τώρα, ας παίξουμε!
.

Προσκαλώ κι εγώ τις κάτωθι ιστολόγους: Exilio, Iliaxtida, Morpheus, Nathalie, Ονειροπαρμένη

Τρίτη 13 Μαΐου 2008

Αν έχεις βύσμα, γέμιζε (το ρεζερβουάρ)

Σκηνές απείρου κάλλους (και απείρου κάλου) εκτυλίσσο-νται καθημερινά στα πρατήρια υγρών καυσίμων ανά την επικράτεια.

Νέοι, γέροι, μανάδες και παιδιά συνωστίζονται νυχθημερόν στις προβλήτες των βενζινάδικων, όπως θα ‘λεγε και η κ. Μ. Ρεπούση - για να μην χρησιμοποιήσουμε τις φράσεις «σφαγή» και «γενοκτονία», οι οποίες απαγορεύονται από τα γνωστά κέντρα λήψης αποφάσεων των Βρυξελλών, της Ραφήνας και των Καμένων Βούρλων.

Οι οδηγοί απέκτησαν, πλέον, εμπειρία από τις προηγούμενες τρεις ημέρες κι έμαθαν πια πώς να διεκδικούν αποτελεσματικά μια θέση στον ήλιο – όχι στον Ήλιο πάνω στον ουρανό, αλλά στον ήλιο της «Σελ» (εντάξει, όστρακο είναι, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί!).

Πριν φθάσουν στα βενζινάδικα (σε όσα έχει απομείνει βενζίνη, δηλαδή) επισκέπτονται το πλησιέστερο τάγμα τεθωρακισμένων και «απαλλοτριώνουν» μυδραλιοβόλα, μπαζούκας, πυραύλους εδάφους-αέρος και λοιπό οπλισμό, τον οποίον χρησιμοποιούν για να πείσουν το βενζινοπώλη, με λογικά επιχειρήματα πάντα, να βάλει πρώτα σ’ αυτούς βενζίνη.

Όποιος έχει τον βαρύτερο οπλισμό, βγαίνει κερδισμένος. Σχετική προϋπηρεσία, π.χ. απόδραση από περιπολικό στη Σίνδο Θεσσαλονίκης και λεωφορειοπειρατεία, θα ληφθεί σοβαρά υπόψη.
.
Βέβαια, τα λαμόγια της υπόθεσης, αποφεύγουν τη χρήση βίας και καταφεύγουν σε άλλες, πατροπαράδοτες μεθόδους: βάζουν βύσμα!
Κάποτε οι Έλληνες έβαζαν μέσον για να διοριστούν στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ. Όμως, έτσι όπως έγινε ο ΟΤΕ, πλέον, με τους γκεσταπίτες μάνατζερ, μάλλον θα πρέπει να βάλεις μέσον για να βγεις απ’ τον ΟΤΕ, όχι για να μπεις!
.
Σήμερα, λοιπόν, οι πολίτες βάζουν βύσμα για ένα γαλόνι βενζίνη! Η βενζινοβυσματοκρατία λειτουργεί όπως στο στρατό: όποιος έχει το μεγαλύτερο «γλείψιμο» κερδίζει!

Αν έχεις βουλευτή Α΄ Αθηνών, την Πιπιλή, για παράδειγμα, σου δίνουν ένα μπιτονάκι του μισού λίτρου.

Αν έχεις βύσμα βουλευτή Μαγνησίας, π.χ. τον Σούρλα, σου δίνουν βενζίνη σε συσκευασία αρώματος! Γιατί, ως γνωστόν, τα ακριβά καύσιμα, μπαίνουν σε μικρά μπουκάλια!
.
Αν έχεις βύσμα τον Τατούλη, όχι μόνο δεν σου δίνουν βενζίνη, αλλά σου παίρνουν και το αυτοκίνητο!

Κι αν έχεις βύσμα τον Κουκοδήμο, σου δίνουν δώρο κι ένα ντιβιντί με την ιστορία των υγρών καυσίμων!
.
Τώρα, αν μεσολαβήσει υπουργός, ο Αβραμόπουλος, επί παραδείγματι, σου δίνουν ολόκληρο βαρέλι με βενζίνη!
.
Αν έχεις μπάρμπα τον Μεϊμαράκη, εκτός από βενζίνη, θα πάρεις δώρο και μια αναβολή στράτευσης μέχρι τα 88.
.
Προσοχή, όμως, σε όσους βάλουν ως βύσμα τον υπουργό Υποανάπτυξης, Χρήστο Σφηκοφώλια και τον υφυπουργό του Γιώργο Βλάχο (με την ολίγον βλάχικη ιστοσελίδα!)! Αν πάτε στο βενζινάδικο, στην καλύτερη περίπτωση θα σας δώσουν ορυκτέλαιο, αντί για βενζίνη, και στη χειρότερη θα σας πουν ότι «είστε εκτός θέματος», όπως ακριβώς απάντησε και ο υπουργός, ερωτηθείς για το σκάνδαλο με το ελαιόλαδο.
.
Τέλος, αν έχετε μπάρμπα τον Ψωμιάδη, την πατήσατε! Δεν θα σας δώσουν βενζίνη, αλλά θα σας πάρουν το αμάξι και, αντ’ αυτού, θα σας δώσουν ένα άλογο, τον Βουκεφάλα, τον οποίο μπορείτε να καβαλάτε για να πηγαίνετε για ψώνια, για καφέ και για να πάρετε την Πόλη και την Αγια-Σοφιά!
.
Βέβαια, τζάμπα θα υποχρεωθείτε στο βύσμα σας, αφού μάλλον χλωμό το κόβουμε να βρείτε πρατήριο με βενζίνη! Τα βενζινάδικα πουλάνε πλέον, κυριολεκτικά, αέρα κοπανιστό!
Οι γνωστοί, αεριτζήδες, δηλαδή, κάνουν τώρα τη δουλειά τους στην κυριολεξία!
.
Η κατάσταση, πάντως, έχει φτάσει στο απροχώρητο και η κυβέρνηση σκέφτεται σοβαρά (ασφαλώς πρόκειται περί αστείου ότι σκέφτεται η κυβέρνηση!) να λάβει δραστικά μέτρα.
.
Συγκεκριμένα, θα εφαρμόσει μοντέλο ΟΤΕ στην Ομοσπονδία Βυτιοφορέων! Στο τραπέζι έχουν πέσει δύο λύσεις: η πρώτη είναι να διοριστεί στην Ομοσπονδία Γερμανός μάνατζερ και η δεύτερη να τοποθετηθεί Ρώσος μάνατζερ.
.
Το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις θα είναι ίδιο: όποιος βυτιοφορέας τολμήσει να απεργήσει ξανά στο μέλλον, θα πηγαίνει ταξίδι αναψυχής, είτε στο Άουσβιτς, είτε στη Σιβηρία – ανάλογα με την εθνικότητα του μάνατζερ!
.
Εναλλακτικά, θα του κάνουν το τραπέζι με αγνά προϊόντα της μάνας γης (χρόνια πολλά για προχθές, μαμά!), όλα μαγειρευμένα με παρθένο ηλιέλαιο. Και μετά, θ’ ακολουθεί τζάμπα κούρσα στο Α΄, στο Β΄ ή στο Γ΄ Κοιμητήριο (μπρρρρ!)!
.
Βέβαια, όπως δήλωσε σήμερα στο πρέσα ρουμ ο αναπληρωτής πρωθυπουργός, Θόδωρος Ρουσόπουλος, δεν πρέπει να τους σκοτίζουμε και πολύ στην κυβέρνηση για το θέμα, γιατί χάρη μας κάνουν κιόλας!
.
Σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους (αλλά και κυβερνητικά τρίγωνα και τετράγωνα), πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι που η απεργία γίνεται το Μάιο και όχι μες στο καταχείμωνο και δεν ξεπαγιάζει ο λαός!
«Φανταστείτε», συνεχίζουν οι ίδιες ιαματικές πηγές, «να απεργούσαν οι βυτιοφορείς τον Γενάρη ή τον Φλεβάρη. Πώς θα βάζαμε πετρέλαιο για να ζεσταθούμε;».
Οπότε, δόξα σοι ο Αλογοσκούφης!
.
Τέλος, μην λησμονείτε ότι σήμερα έχουμε Τρίτη και 13! Διαβάζουμε σε δελτίο Τύπου που μας ήρθε προ ολίγου με φαξ (στη συνέχεια το φαξ μας ανατινάχθηκε μυστηριωδώς) ότι «ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πρόκειται να επισκεφθεί λίγο πριν τα μεσάνυχτα ένα πρατήριο βενζίνης στη Νέα Φιλαδέλφεια, προκειμένου να ανταλλάξει ευχές με τους κατασκηνωτές – φυλακισμένους - οδηγούς.
.
Σύμφωνα με έκτακτο δελτίο επικίνδυνων μητσοτακικών φαινομένων που εξέδωσε προ 2 λεπτών η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Αφασίας, σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί θα συμβούν πέριξ του βενζινάδικου.

Επίσης, θ’ ανοίξει η γη και θα το καταπιεί, όπως είχε γίνει επί Σημίτη με το περίπτερο στην Πανεπιστημίου. Παρακαλείστε όπως απομακρυνθείτε άμεσα από το σημείο.

Την επόμενη ημέρα, μαζί με την καταγραφή των ζημιών, θα αποκαλυφθεί ότι ο κ. Μητσοτάκης μετείχε σε συνωμοσία για την οργάνωση αποστασίας στην Ομοσπονδία Βυτιοφορέων! Ο ίδιος θα το παραδεχθεί, σε εκδήλωση που θα διοργανώσει το ίδρυμά του και θα δηλώσει σχετικά: «Ε, και; Σε 10 χρόνια θα το ‘χουμε ξεχάσει»!


Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Κι αν είσαι και βενζινάς, με την αντλία σου θα πας

Οι ιδιοκτήτες βυτιοφόρων και φορτηγών δημοσίας χρήσεως συνεχίζουν για όγδοη ημέρα την απεργία τους. Όλη η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο πάρκινγκ!

Όχι, όμως, λόγω μποτιλιαρίσματος (αν βρεθείτε τις ώρες αιχμής σε όλους σχεδόν τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, θα νομίσετε ότι βρίσκεστε σε γκαράζ!), αλλά επειδή οι αντλίες στέρεψαν και, ως γνωστόν, νο βενζίνη, νο αυτοκίνητο!
.
Αν είστε τυχεροί και βρείτε στο σούπερ μάρκετ λάδι μηχανής στη συσκευασία του ηλιελαίου «Σολ», αδειάστε το όλο μέσα στο ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου σας! Καύσιμο είναι κι αυτό, οπότε μπορεί να πάρει μπρος και τ’ αμάξι σας!
,
Σύμφωνα με έγκυρες, ιαματικές πηγές του Μεγάρου Ταξύνουν (πρώην Μαξίμου), η απεργία των βυτιοφορέων υποκινήθηκε από την ίδια την κυβέρνηση!
.
Πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο του κ. Κωστάκη και του κ. Φοραδοσκούφη, οι οποίοι επιδιώκουν να επιφέρουν καίριο πλήγμα στην κερδοσκοπία, στη μόλυνση του περιβάλλοντος, στην παχυσαρκία και στη στυτική δυσλειτουργία!
.
Όμως, δεν είναι μόνον αυτοί οι δύο άντρες που υποκίνησαν την απεργία. Στη συνωμοσία συμμετείχαν και άλλα μέλη του υπουργικού συμβουλίου.
.
Πρώτον, ο υπουργός Ασθενείας και Κοινωνικής Αναλγησίας, Δημήτρης Λ. Αβραμόπουλος, εισηγήθηκε την απεργία των βυτιοφορέων προκειμένου να βελτιωθεί η υγεία των πολιτών!
Χωρίς αυτοκίνητο όλοι θα αναγκάζονται να πηγαίνουν με τα πόδια για καφέ, ποτό, σουβλάκι και γαρδούμπα κι έτσι, αργά ή γρήγορα, θ’ αρχίσουν να χάνουν κιλά – τα οποία, βέβαια, θα τα πάρουν ξανά μετά, με τα κοψίδια που θα χλαπακιάσουν!
.
Τη λύση αυτή χαιρέτισε και ο υφυπουργός Ντόπινγκ, Γιάννης Ιωαννίδης, διότι έτσι οι πολίτες θα φτιάξουν σωματάρα (αφού θα διανύουν καθημερινά μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις με τα πόδια) και θα συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, κατακτώντας, κατά πάσα πιθανότητα, πολλά ολυμπιακά μετάλλια (για πρώτη φορά χωρίς να ντοπαριστούν)!
,
Αρχίστε κι εσείς την πεζοπορία! Πλην των λοιπών ευεργετημάτων, θα σας πέσει και η μπάκα και θα σας γουστάρει πια και η Μαιρούλα, η γειτόνισσα, που χρόνια τώρα σας φωνάζει «κουραμπιέ»! Με καλή φυσική κατάσταση, θα αυξηθούν και οι σεξουαλικές σας επιδόσεις και όλα (ΟΛΑ, όμως!) θα δουλεύουν ρολόι.
.
Η κυβέρνηση επιφέρει καίριο πλήγμα στην στυτική δυσλειτουργία! Νέα Δημοκρατία – Το πιο αποτελεσματικό αφροδισιακό (και η πιο σκληρή ντόπα!)!

Την απεργία εισηγήθηκε και ο υπουργός Υποανάπτυξης, Χρήστος Σφηκοφώλιας, ανακοινώνοντας πανηγυρικά ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. πάταξε την κερδοσκοπία στα καύσιμα!
Αφού τα πρατήρια δεν έχουν βενζίνη και να θέλουν να αισχροκερδήσουν οι βενζινάδες και οι μεσάζοντες, δεν μπορούν!
,
Αλλά, επειδή μ’ έναν σμπάρο πιάνονται (συνήθως) δυο τρυγόνια, με την απεργία αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά και η ακρίβεια! Δεν πληρώνετε για βενζίνη, μένουν τα λεφτά στην τσέπη!
,
Είναι και αυτό έργο της κυβέρνησης του Κωστάκη! Νέα Δημοκρατία: τα έχει όλα και συμφέρει!
,
Καίρια ήταν και η παρέμβαση του υπουργού Μολύνσεως Περιβάλλοντος, Αταξίας και Δημοσίων Ρύπων, Γιώργου Σουφλιά. Χωρίς βενζίνη δεν κινούνται τα αυτοκίνητα και, άρα, δεν μολύνεται το περιβάλλον! Καυσαέριο τέλος - κι έτσι θα ξαναμπούμε στο Πρωτόκολλο του Κυότο, από το οποίο μας πέταξαν έξω κακήν κακώς! Η Ελλάδα γίνεται πλέον παγκοσμίως χώρα-πρότυπο για την προστασία του περιβάλλοντος!
,
Τέλος, εξαφανίζεται ως διά μαγείας και το μποτιλιάρισμα στους δρόμους (πρόκειται, ασφαλώς, για επίτευγμα της Τροχαίας Αθηνών)!
Μέχρι σήμερα κάνατε τη διαδρομή Βασιλίσσης Σοφίας-Μεσογείων σε 3 ώρες και 52 λεπτά; Τώρα, όσοι έχετε ακόμη βενζίνη στο αυτοκίνητο (δηλαδή μόνο τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου και οι αρχηγοί των κομμάτων – πλην Γιωργάκη, που κινείται με θαλάσσιο ποδήλατο, για την αποφυγή άλλων ατυχημάτων) θα διανύετε την ίδια διαδρομή σε 2 λεπτά και 8 δευτερόλεπτα!
,
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κάνει, όμως, και μια ακόμη τομή: επειδή η κοινωνία μας πάει κατά διαόλου, εφαρμόζει άμεσα το δόγμα «Όπισθεν ολοταχώς» (έτσι λεγόταν η ραδιοφωνική εκπομπή του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, όταν ήταν ακόμη Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού)!
,
Έτσι, μας γυρίζει έναν αιώνα πίσω, όταν οι προπάπποι μας κυκλοφορούσαν με μουλαράκια και κάρα – έτσι θα κυκλοφορούμε κι εμείς, πλέον, αφού αυτοκίνητα γιοκ! Μας γυρίζει, όμως, και στα χρόνια της κατοχής. Τότε μοίραζαν μπομπότα με δελτίο. Σήμερα μοιράζουν τα καύσιμα με δελτίο! Μόνο στην Ελλάδα και στην Αμερική συμβαίνουν αυτά! Εκεί (στην κατά τα άλλα πιο εξελιγμένη χώρα), μοιράζουν το ρύζι με δελτίο στους πολίτες!
,
Πάντως, υπάρχει και μια άλλη λύση για τις μετακινήσεις μας: να καταναλώσουμε όσο περισσότερο ορυκτέλαιο μπορούμε!
Αγαπητέ Ε.Φ.Ε.Τ., σταμάτα τώρα τους ελέγχους και άσε όλο το σαβουρέλαιο να κατακλύσει την αγορά (σούπερ μάρκετ, μπακάλικα, την ΕΒΓΑ της γειτονιάς και… το βενζινάδικο της γειτονιάς)!

Υπάρχει πάντα η ελπίδα να μετατραπούμε σε αγωνιστικά αυτοκίνητα και να φτάνουμε από το Σύνταγμα στην Εθνική Άμυνα, πιο γρήγορα με τα πόδια, απ’ ό,τι με το μετρό!
.
Η κυβέρνηση ήδη εξετάζει το ενδεχόμενο ίδρυσης πρατηρίων υγρών καυσίμων για ανθρώπους. «Γέμισέ το!», θα λες και θα σου βάζει ο βενζινάς την αντλία στο στόμα και θα σε φουλάρει! Κι έτσι θα επαληθευτεί, επιτέλους, και η φράση «αυτός χάνει λάδια»! Μόνο που μετά θα πρέπει να περνάτε κι από ΚΤΕΟ. Οι ίδιοι – όχι τα αυτοκίνητά σας…


Σάββατο 10 Μαΐου 2008

Η φάρσα της ιστορίας

Πολλά έχουν λεχθεί την τελευταία εβδομάδα σχετικά με τα πολιτικά γεγονότα της ταραγμένης περιόδου του 1965 (τα οποία οδήγησαν, ως φαίνεται, στην επιβολή της δικτατορίας από τον Γ. Παπαδόπουλο και τους συν αυτώ).

Ο εθνικός "επίτιμος" Κων. Μητσοτάκης (ένας από τους λίγους ανθρώπους που, ενώ βρίσκεται εν ζωή, λειτουργεί ίδρυμα με το όνομά του!) αποφάσισε να ξεδιαλύνει κάπως τα πράγματα και να αποκαταστήσει, επιτέλους, την αλήθεια (ως γνωστόν, η αλήθεια έχει πολλές όψεις - όσες κι αυτοί που την επικαλούνται. Άρα, στην προκειμένη περίπτωση, η αλήθεια έχει την όψη του Δράκουλα των Καρπαθίων!).

Με αφορμή τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία του πρώην πρωθυπουργού (και με τη συμβολή πολιτικών, ιστορικών, δημοσιογράφων και λοιπών παρατρεχάμενων), τα τελευταία 24ωρα έπεσαν σαν κομήτες στη δημόσια ζωή του τόπου ονόματα, γεγονότα και καταστάσεις που ακούγονται τουλάχιστον εξωγήινα στ' αφτιά της νεολαίας ("Είχε ποτέ η Ελλάδα πρωθυπουργό τον ποιητή Γεώργιο Αθανασιάδη-Νόβα;", "Αν ναι, τι σχέση είχε ο εν λόγω κύριος με το ψηφιακό μπουκέτο της «Νόβα»;" - και άλλα υπαρξιακά ερωτήματα).

Επειδή, ως γνωστόν, η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα (όπως είχε πει ο μακαρίτης Καρλ Μαρξ), "ΤΑ ΝΕΑ" επικαλούνται ως πηγή (!) ένα έγγραφο της CIA, (το οποίο αποκαλύπτουν σήμερα, παρότι διαβάζουμε ότι έχει αποχαρακτηριστεί εδώ και 8 χρόνια και δεν θεωρείται απόρρητο [Approved for release 2000/09/11]), σύμφωνα με το οποίο ο κ. Μητσοτάκης μετείχε σε συνωμοσία, μαζί με τον τότε βασιλέα Κωνσταντίνο (Γλύξμπουργκ), για την ανατροπή του Γεωργίου Παπανδρέου από την κυβέρνηση (κάτι που, ασφαλώς, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ευσταθεί).

Όμως, να μείνουμε στην προαναφερθείσα φάρσα. Παρακάτω ακολουθεί το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "Ελευθερία" (ο εκδότης της οποίας, σύμφωνα με τα σημερινά "ΝΕΑ", μετείχε και αυτός στη συνωμοσία) της 16ης Ιουλίου 1965, που αναγγέλλει την παραίτηση Παπανδρέου και την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Αθανασιάδη-Νόβα.

Αμέσως μετά ακολουθεί το πρωτοσέλιδο της ίδιας εφημερίδας (δεν εκδίδεται πια, υπάρχει μόνο στη Λάρισα, αν θέλετε!), που αναγγέλλει την παραίτηση Καραμανλή και την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τη… "Νόβα" (φανταζόμαστε ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε – εκτός κι αν προλάβαινε η… "Ντόιτσε Τέλεκομ", κάνοντας πρώτη πραξικόπημα!).
.
Χθες
.
Σήμερα

P(O.S.T.): "Ο κυρ-Παντελής", Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: Πάνος Τζαβέλλας, LP: "Τραγούδια από το αντάρτικο λημέρι του", 1975, Minos-EMI

Ground zero

Μπορεί το χθες να μην ξαναγίνει ποτέ σήμερα
Μπορεί το αύριο να μας βρει μίλια μακριά
Όμως αυτό το «χθες» θα μείνει για πάντα μέσα μου, όσα «αύριο» κι αν έρθουν και γίνουν κι αυτά με τη σειρά τους «χθες»…

Σ’ ευχαριστώ γι’ απόψε (κι ας έγινε κι αυτό το «απόψε» κιόλας «χθες»…)
.

Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Χοιροποιήματα

Επειδή ανέκαθεν πίστευα ότι ποιητής εκ του προχείρου φέρει τη μορφή του χοίρου (κι επειδή ανέκαθεν έγραφα ποιήματα και πρόσφατα με αποκάλεσαν και «γουρούνι»), έπεισα την χθεσινή νυχτερινή παρέα να κάνουμε… ποιητικές γουρουνιές (κάτι στο οποίο επιδίδομαι κατά καιρούς τα τελευταία 12 τουλάχιστον χρόνια).

Έτσι προέκυψαν τα κάτωθι χοιροποίητα (και χειροποίητα) αριστουργήματα, υπό τον γενικό τίτλο «Ηλιθιάδα», τα οποία ήδη απέστειλα (με κούριερ) στη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία Επιστημών, προκειμένου να διεκδικήσω το Νόμπελ Χημείας 2014.

Τα ποιήματα αυτά αποτίνουν φόρο τιμής (και, ευτυχώς, όχι προστιθέμενης αξίας – μάλλον αφαιρούμενης ή αφαιρεμένης!) στην ποίηση. Ναι, στην ποίηση! Εδώ και δεκάδες αιώνες οι ποιητές μας προάγουν τη σκέψη μας (και, γενικώς, τη σκέψη), διευρύνουν τους ορίζοντές μας και μας αναβαθμίζουν ψυχικά και πνευματικά, χωρίς κανένα αντάλλαγμα (ε, ‘ντάξει. Κάποιοι λιθοβολήθηκαν, χλευάστηκαν, τους έκαψαν τα βιβλία κ.λπ.!). Δεν αξίζουν κάτι κι αυτοί;

Τα παρακάτω ποιήματα, λοιπόν, είναι αφιερωμένα στους ποιητές αυτού του τόπου (της Γης, δηλαδή). Μπορείτε, αν θέλετε, να ξεχωρίσετε το αγαπημένο σας και να το βραβεύσετε (με το βραβείο της ανοιχτής παλάμης).

Παρακαλώ αντιμετωπίστε την κατάσταση με ψυχραιμία! Επίσης, κρίνετε με επιείκεια, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν υπό ασφυκτική ψυχολογική πίεση, αλλά και υπό την επήρεια μέθης!

(Σημ.: Κατά την χθεσινή νύχτα των οργίων παραδόθηκαν στην ανθρωπότητα και άλλα ποιήματα, τα οποία δεσμεύομαι να δημοσιοποιήσω μόλις εξασφαλίσω τα πνευματικά δικαιώματα από τους δημιουργούς τους).

Καλή ανάγνωση και περαστικά!

Υ.Γ.: Έτσι, για νά ‘ρθετε στα ίσα σας, στο τέλος της «Ηλιθιάδας» ακολουθεί ένα υπέροχο (μελοποιημένο) ποίημα, που γράφτηκε από έναν ποιητή για έναν ποιητή (αλλά και για κάθε ποιητή).

Ηλιθιάδα

Από την πόρτα σου περνώ
Και μελετάς Σεφέρη
Κλείσε μου θέση με τα ΚΤΕΛ
Με τρένο δεν συμφέρει!
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και μελετάς Καβάφη
Μην του μιλάτε του Θωμά
Τον τοίχο μου σαν βάφει
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και μελετάς Ελύτη
Και μου τσιμπάς τον πισινό
Α, να χαθείς, αλήτη!
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και απαγγέλλεις Ρίτσο
Θέλεις να πάμε για λικέρ
Στον θείο μου τον Κίτσο;
*
Από την πόρτα σου περνώ
Διαβάζεις Καββαδία
Μη μασουλάς ηλιόσπορους
Κατάντησες αηδία!
*
Από την πόρτα σου περνώ
Διαβάζεις Καρυωτάκη
Θα βγεις με τον Ισίδωρο
Ή προτιμάς τον Τάκη;
*
Από την πόρτα σου περνώ
Διαβάζεις Παλαμά
Πάω στο φούρνο μια στιγμή
Να πάρω λουκουμά;
*
Από την πόρτα σου περνώ
Διαβάζεις Σολωμό
Θα ψήσεις το μπιφτέκι σου
Ή θα το φας ωμό;
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και απαγγέλλεις Ρώτα
Η κότα έκανε τ’ αβγό
Ή το αβγό την κότα;
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και απαγγέλλεις Κάλβο
Πρόσεξε, Στέλλα, μη μπλεχτείς
Μέσα σε κύκλο φαύλο!
*
Από την πόρτα σου περνώ
Διαβάζεις Εμπειρίκο
Θες να σου πλύνω φράουλες
Ή θέλεις ένα σύκο;
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και μελετάς Σουρή
Φρόντισε τη λεκάνη σου
Γιατί έπιασε πουρί!
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και μελετάς Γρυπάρη
Απ’ το σχολείο το παιδί
Πες μου, ποιος θα το πάρει;
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και μελετάς Δροσίνη
Ο γείτονας τρελάθηκε
Σίγουρα κάτι πίνει!
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και μελετάς Κορνάρο
Βγες στο μπαλκόνι γρήγορα
Θ’ αρχίσω να κορνάρω!
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και μελετάς Σκαρίμπα
Μα στον επάνω όροφο
Το ‘ρίξαν στη μπιρίμπα
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και μελετάς Κασόλα
Βαρέθηκα τους γίγαντες
Δεν ψήνεις μια μπριζόλα;
*
Από την πόρτα σου περνώ
Διαβάζεις Ευριπίδη
Θα φάω εγώ το μουσακά
Κι εσύ το κουνουπίδι!
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και μελετάς Αισχύλο
Θα μ’ έβλεπες σαν εραστή
Ή μοναχά σαν φίλο;
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και μελετάς Μπωντλαίρ
Άντε, ρε Μαίρη, σκάσαμε!
Σβήσ’ το καλοριφέρ!
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και μελετάς Ρεμπώ
Πέτα τις γόβες, Περικλή
Και φόρεσε σαμπό!
*
Από την πόρτα σου περνώ
Και απαγγέλλεις Πόε
Κάποιος την πόρτα σου χτυπά
Κρύψου! Ειν’ απ’ το ΣΔΟΕ!
*
Από την πόρτα σου περνάς
Και απαγγέλλεις Προυστ*
Σε γρατζουνίζει ένα γατί
Και του φωνάζεις «ουστ!»


*Εντάξει! Ο Προυστ δεν είναι ποιητής, αλλά συμπεριελήφθη στην «Ηλιθιάδα» ποιητική αηδία (κατά το «ποιητική αδεία»).

P(O.S.T.): "Γράμμα σ’ έναν ποιητή", Ποίηση: Νίκος Καββαδίας, Μουσική-ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης, CD: "Η νύχτα κατεβαίνει", 1993, Polydor (Α΄ εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης, LP: "Ακροβάτης", 1989, Minos-EMI

Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

Spring hangover

Σου λέω πως σε θέλω εδώ και τώρα
Απόψε, που με μέθυσε ο Μάης...


Πρωτομαγιάτικο Υ.Γ.: Ήταν απεργία, έγινε αργία και τελικά κατάντησε μονάχα μια αηδία...
.
P(O.S.T.): "Δαλάι Λάμα", Στίχοι: Πάνος Σταθόγιαννης, Μουσική: Τάσος Ιωαννίδης, Ερμηνεία: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, CD: "Να λες το "σ' αγαπώ" σαν μυστικό", 2006, Minos - EMI

Κυριακή 27 Απριλίου 2008

Το μοιρολόι των αμνών

Πενθήσαμε, νηστέψαμε (απ' όλα!), συμπάσχαμε με τον Ιησού στο Δράμα Του, (απο)δείξαμε πόσο ενάρετοι Χριστιανοί είμαστε και τώρα ήρθε η ώρα να ανταμειφθούμε!

Αφού σταυρώσαμε τον Χριστό (και μετά τον αναστήσαμε), ήρθε η ώρα της σταύρωσης (ή του σουβλίσματος - όπως το πάρει κανείς) των αμνών (ελπίζοντας και στη δική τους ανάσταση, για να 'χουμε να τρώμε εις τους αιώνας των αιώνων!)!

Αυτή την ημέρα όλοι λησμονούμε τις ελληνορθόδοξες καταβολές μας και παριστάνουμε τα μέλη πρωτόγονης αφρικανικής φυλής, χορεύοντας όλο το πρωί (με τα μαχαιροπίρουνα ανά χείρας) τον χορό της κοιλίας γύρω από το τοτέμ-σούβλα.
Μετά την μεσημβρία, η ιεροτελεστία προβλέπει θυσία στον προαναφερθέντα βωμό της κοιλιάς του σουβλισθέντος αμνού, του κοκορετσίου και, γενικώς, όλων των εδωδίμων που χρησιμοποιήθηκαν στην τελετουργία (αβγά πράσινα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε, τυριά, αλλαντικά κ.λπ.).

Στο τέλος της τελετής ψάλλονται δύο διαφορετικές δεήσεις: μία επιμνημόσυνη υπέρ αναπαύσεως του καταβροχθισθέντος αμνού εν τόπω χλοερώ (για να βόσκει απρόσκοπτα) και μία υπέρ χωνεύσεως του αγλέορα που φάγαμε κατά τα προηγηθέντα στάδια της τελετής κανιβαλισμού.

Παρακάτω ακολουθεί μια επιστημονική απεικόνιση της εν λόγω τελετής, αλλά και ο θρήνος του αμνού (θα τον ακούσετε αν πλησιάσετε πολύ κοντά στο ζώον την ώρα που του μαθαίνετε πιρουέτες και άλλες χορευτικές φιγούρες πάνω στη σούβλα - όπως λέμε πάνω στην πίστα) προς την ιθαγενή που είχε αναλάβει καθήκοντα σεφ στην τελετή.

Χριστός Ανέστη!




(P)O.S.T.: "Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα", Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος, Ερμηνεία: Στράτος Διονυσίου, LP: "Ο Σαλονικιός", 1985, Minos

Παρασκευή 25 Απριλίου 2008

Ενεχυροδανειστήριον «Η (γλυκιά;) ζωή»


Τα πάντα είναι δανεικά – και το ξέρεις.

Τίποτα δεν σου ανήκει, τίποτα δεν είναι αληθινά δικό σου.
Είσαι περαστικός από αυτό τον κόσμο– αλλά και τα πάντα είναι περαστικά από τη ζωή σου (ακόμη κι αν κρατούν χρόνια).

Καθημερινά παίρνεις δάνεια καλοσύνης και κακίας, ευτυχίας και δυστυχίας, χαράς και λύπης, επιτυχίας και αποτυχίας, δικαιοσύνης και αδικίας, συντροφικότητας και μοναξιάς. Και κάποια στιγμή τα επιστρέφεις – με ή χωρίς τόκο.

Τελικά, ολόκληρη η ζωή είναι ένα δάνειο χωρίς εγγύηση (και χωρίς εγγυημένη απόδοση).

Γι’ αυτό αξιοποίησέ την όσο καλύτερα μπορείς (και μην διαμαρτύρεσαι γι' αυτό που δεν έγινες. Απλά διαχειρίσου αυτό που είσαι και φρόντισε γι' αυτό που θα γίνεις)!


(P)O.S.T.: "Θα ‘θελα να ‘μουν βασιλιάς", Στίχοι-μουσική-ερμηνεία: Μανώλης Φάμελλος, CD: "Μανώλης Φάμελλος και οι Ποδηλάτες (+ 5 ανέκδοτα τραγούδια)", 1993, Minos-EMI

Τρίτη 22 Απριλίου 2008

Cashback

Δεν θυμάμαι τις μεγάλες στιγμές
Μα μου λείπουν διπλά οι μικρές οι χαρές μας
Έχουν κάτι αιχμαλωτίσει απ' αυτές
Όλα εδώ γύρω προβάλλουν λες τις σκιές μας.

Τρέχω σε λεωφόρους μακρινές, σε τοπία καμένα
κι είν' τα δέντρα γυμνά σαν προσευχές
από τα δάκρυα πλυμένα.

Ξέχνα, ξέχνα, πάρε πίσω τα δώρα
Τι ωφελεί να θυμάσαι ξανά;
Ξέχνα, μα όσα ζήσαμε ως τώρα
Δεν μπορείς να τα πάρεις μακριά.

Τώρα άσκοπα περνάει ο καιρός
Σε δωμάτια λευκά, σκονισμένα αρχεία
Και το νήμα μου ξεφεύγει διαρκώς
Τρέχοντας πίσω απ' τη δικιά σου οπτασία.

Πάλεψα να σ' αγαπήσω αληθινά
Χωρίς να ψάξω τον λόγο
κι αυτό αρκεί να σε κρατάω παντοτινά
Πέρα απ' τη γη και το χρόνο.

Ξέχνα, ξέχνα, πάρε πίσω τα δώρα
Τι ωφελεί να θυμάσαι ξανά
Ξέχνα, μα όσα ζήσαμε ως τώρα
Δεν μπορείς να τα πάρεις μακριά.
,

Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Τοιχ-άρπαστη συνθηματολογία

Και καλά, ρε φίλε: με τις εκλογές πες ότι θα κάνεις ρήξη και ανατροπή (στα όνειρά σου...).
Στην εξεταστική, όμως, τι ρήξη και τι ανατροπή θα κάνεις;

Το μόνο που μπορείς να πετύχεις είναι ρήξη του σκονακίου (σε πολλά κομμάτια, μετά την εξέταση, βέβαια!) και ανατροπή του βιβλίου (στο πάτωμα, πριν προλάβει να το δει ο επιτηρητής!)!

Όσο για τον αγώνα, αυτός μάλιστα! Και οι εκλογές θέλουν πολύ αγώνα (για να προλάβεις να γλείψεις όσο το δυνατόν περισσότερους φοιτητές) και οι εξετάσεις το ίδιο (ξέρεις πόση ώρα χρειάζεται για να κατασκευαστεί το τέλειο σκονάκι;).
,
Υ.Γ.: Εκτός κι αν με τη λέξη "εξεταστική" αναφέρεσαι στη σύσταση εξεταστικής επιτροπής στη Βουλή για τα ομόλογα ή τις υποκλοπές!

Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

Χθες και σήμερα

Feels like I' m getting older
I' m not afraid
Although I' m worlds apart from yesterday
And yet I can't believe, I' m old enough today
To be in love and feel in love
And see if love is the way

I don't need fancy places
To spend the time,
I' m happy just to be here
With you tonight
And yet I' m not so sure
The time is really right
To be in love and feel in love
And see if love is all right

And you will sing
As long as there' s a song
The feeling's never gone
It was the first time to be in love

Maybe tomorrow I' ll never sing again
But I' ll remember when
It was the first time to be in love

The picture's slowly fading
And now it' s gone
The letters we remember are old and torn
And although the time has passed
The memory lingers on
To be in love and feel in love
And know when love is gone


Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Ποινή καθείρξεως

Δεκαπέντε χιλιάδες και μία
Στραβάδια, απολύομαι
Τριάντα τρία χρονάκια θητεία
Στραβάδια, απολύομαι

Όλο εμένανε σηκώνει
Να πω μάθημα η δασκάλα
Θα τη σφάξω σαν κουνέλι
Και θα βγω να παίξω μπάλα

Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού
Και τα μυαλά στα κάγκελα
Του αόρατου εχθρού

Βούλγαροι, Βούλγαροι,
Χανούμισσες, βαζέλες
Όλο το έθνος προσκυνάει
Σώβρακα και φανέλες

Είμαστε η αδικημένη
Γενιά του εξήντα
Δίχως κατοχή και πείνα
Χωρίς ρετσίνα

Τα μπούτια σου, Μαρία
Σκοπιά, Κ.Ψ.Μ., αγγαρεία

Δεκαπέντε χιλιάδες και μία
Στραβάδια, απολύομαι
Τριάντα τρία χρονάκια θητεία
Στραβάδια, απολύομαι

Μια ζωή "παρουσιάστε"
Σαν εκπαιδευμένος σκύλος
Εγώ δεν θα πάρω άλλο
'Φχαριστώ, δεν είμαι φίλος


Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Για σκέψου...

Η σκέψη (των πολιτών) βλάπτει σοβαρά τις κυβερνήσεις.
Σκεφτείτε το! Και αρχίστε να σκέφτεστε!

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

Juke box

Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
"Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις..."
Αγάπη μου, πώς θα μ' αντέξεις
Που 'μαι παράξενο παιδί, σκοτεινό;

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δω
Κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις...",
Σου τό 'χα πει ένα πρωί βροχερό

Θα σβήσω το φως κι όσα δεν σού 'χω χαρίσει
Σε ένα χάδι θα σου τα δώσω
Κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω
Μες στου μυαλού μου τον μαύρο βυθό.

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
Κι εγώ πιο μόνος κι από μένα
Μες σε δωμάτια κλεισμένα
Το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ
Γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω

Στα σοβαρά μη με παίρνεις είν' το μυαλό μου θολό
Είναι κι ο κόσμος μου αστείος
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
Ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες

Κι εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
Και κάποιο στίχο που σου μοιάζει
Κοιτάζω έξω και χαράζει...
Έγινε το αύριο πάλι χθες

Σάββατο 12 Απριλίου 2008

Μια μικρή ιστορία για τρένα

Βγαίνουμε (μωρό μου) βγαίνουμε μέσα απ' το τούνελ;

Ή, μήπως, τώρα μπαίνουμε σ' αυτό;


Κι εκεί που ήμουν έτοιμος ν' ανέβω τη σκάλα με μεγάλες δρασκελιές...


Η πορεία σταμάτησε απότομα. Κάτι το "απαγορεύεται", κάτι ο κίνδυνος του θανάτου, δεν ήθελε πολύ για να γίνει η ανάβαση κατάβαση...


Κι έμεινα στη φυλακή μου, να κοιτώ το τρένο να φεύγει, ανήμπορος να το σταματήσω ή να επιβιβαστώ σ' αυτό...


Και αυτό απομακρυνόταν όλο και περισσότερο...


Και πήγαινε όλο και πιο μακριά...


Ώσπου χάθηκε τελείως από το οπτικό μου πεδίο. Κι εγώ έμεινα στο ίδιο σημείο, να κοιτώ τις άδειες γραμμές...


Βγαίνουμε (μωρό μου) βγαίνουμε μέσα απ' το τούνελ;

Ή, μήπως, τώρα μπαίνουμε σ' αυτό;

ΤΕΛΟΣ

Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Υπεύθυνη δήλωση

Εσένα που το διαβάζεις αυτό...

Σ' ευχαριστώ πολύ...

Γιατί μου θύμισες...

Κάτι που ξέρω, αλλά το ξεχνάω κάποιες στιγμές σαν κι αυτή:

Πως όσο πυκνά κι αν είναι τα σύννεφα που σκεπάζουν τον ουρανό σου...΄

Αργά ή γρήγορα...

Το Φως του Ήλιου θα βρει τρόπο και θα τα διαπεράσει...

Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

Φωτο-άλμπουμ

Όσο (υπερβολικά) γοητεύομαι από τα τρένα, άλλο τόσο (υπερβολικά) γοητεύομαι και από τους σταθμούς των τρένων.
Να κατέβω ή να συνεχίσω τη διαδρομή; Τι θα χάσω αν κατέβω και τι αν συνεχίσω; Και τι θα κερδίσω;
Πόσα εκατομμύρια τρένα, άραγε, έχει δει αυτός ο σταθμός; Να φεύγουν. Και να ξανάρχονται. Και να ξαναφεύγουν. Κι αυτός πάντα εκεί.
Ίσως αυτή να είναι η μοίρα και κάποιων ανθρώπων... Να παρακολουθούν ένα μέρος, μια στιγμή, ένα "κλικ" των ταξιδιών που κάνουν άλλοι - μα ποτέ να μη συμμετέχουν σ' αυτά.

Το πιο ωραίο επιτοίχιο σύνθημα (σε πείσμα του ασφαλιστικού, του "σκοπιανού" κ.λπ.)

Νυχτερινή υδατογραφία


Κυριακή 30 Μαρτίου 2008

Η πόλη μου

Πριν από το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, χρειαζόμαστε το σύμφωνο ελεύθερης διαβίωσης.
,
Υ.Γ.: Σ' αυτή την πόλη ώρες-ώρες νιώθω φυλακισμένος...

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

Περί ενημέρωσης

«Η δημοσίευσις είναι η ψυχή της δικαιοσύνης»
Ι. Ι. Μάγερ


Η παραπάνω ρήση αναγράφεται στην «προμετωπίδα» της ιστοσελίδας της Ε.Σ.Η.Ε.Α. και αποτελεί, εν πολλοίς, την απάντηση στο ερώτημα «σε τι χρειάζεται η δημοσιογραφία;».
Συνεπώς, μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτό το τριήμερο η δικαιοσύνη έμεινε χωρίς ψυχή ή ότι σταμάτησε να χτυπά η καρδιά της...

Επί τρεις ολόκληρες ημέρες (Τρίτη 18/03/2008, Τετάρτη 19/03/2008 και Πέμπτη 20/03/2008) η αποκαλούμενη "κοινή γνώμη" της Ελλάδας έμεινε χωρίς ενημέρωση (λόγω της 48ωρης απεργίας των τεχνικών ραδιοφωνίας και τηλεόρασης στις 18 και 19/03 και της 48ωρης απεργίας των δημοσιογράφων στις 19 και 20/03).

Είμαι αναφανδόν υπέρ του δικαιώματος της απεργίας, γενικά, αλλά και υπέρ της συγκεκριμένης απεργίας, ειδικά (στην οποία, φυσικά, συμμετείχα). Κι αυτό διότι, σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη (στη διαμόρφωση της οποίας συνέβαλε, μεταξύ άλλων, και ο Λάκης Λαζόπουλος), οι δημοσιογράφοι θίγονται -και πολύ μάλιστα- από τις ρυθμίσεις του ασφαλιστικού νομοσχεδίου.

Όμως, τι πέτυχε αυτή η τριήμερη απεργιακή κινητοποίηση;

α) Οι πολίτες έμειναν απληροφόρητοι τόσο για τις -τεράστιας έκτασης- απεργιακές κινητοποιήσεις, όσο και για την πορεία ψήφισης του ασφαλιστικού νομοσχεδίου στη Βουλή (ιδίως τις δύο επίμαχες ημέρες, Τετάρτη και Πέμπτη). Κάτι που εξυπηρέτησε προδήλως την κυβέρνηση, αποτελώντας «βούτυρο στο ψωμί της» (αφού το νομοσχέδιο ψηφίζεται και γίνεται νόμος του κράτους σχεδόν στα κρυφά, χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι. Εν ολίγοις, η όλη διαδικασία «περνάει στο ντούκου»).

β) Οι πολίτες έμειναν απληροφόρητοι για ζητήματα που τους ενδιαφέρουν άμεσα και επηρεάζουν τη ζωή τους και την καθημερινότητά τους, όπως το πρόγραμμα των συνεχιζόμενων διακοπών ρεύματος της Δ.Ε.Η. στις περιοχές τους ή το πρόγραμμα των απεργιών και των στάσεων εργασίας στα μέσα μαζικής μεταφοράς ΚΑΙ την Πέμπτη (ποιος ήξερε, για παράδειγμα, ότι ούτε σήμερα έχει μετρό μέχρι τις 5 το απόγευμα;)

γ) Οι πολίτες έμειναν ήρεμοι και νηφάλιοι, μακριά από τις «σειρήνες» της «κίτρινης» και τρομολαγνικής τηλε-δημοσιογραφίας, που το μόνο που κάνει με τα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων-σόου της, είναι να παραπληροφορεί, κατ' ουσίαν, τους τηλεθεατές, παρουσιάζοντάς τους αποσπασματικά ψήγματα της αλήθειας, διογκώνοντας και παραποιώντας τα γεγονότα και παρουσιάζοντας, εντέλει, μια πλασματική εικόνα του κόσμου.
Κι αυτή η τρίτη διαπίστωση είναι η πιο θλιβερή (δεν αφορά, βέβαια, το σύνολο, αλλά ένα μεγάλο μέρος των ελληνικών ηλεκτρονικών Μ.Μ.Ε.).

Δεν θέλω να καταλήξω κάπου συγκεκριμένα με αυτές τις σκέψεις-διαπιστώσεις. Άλλωστε, όπως είπα, ήμουν και είμαι υπέρ αυτής της απεργίας. Και, σε ό,τι αφορά την τρίτη παρατήρηση, πιστεύω ότι είναι καλύτερα ένας λαός να έχει μια κακή δημοσιογραφία, παρά καθόλου δημοσιογραφία.

Όμως, κάτι δεν πάει καλά στο θέμα αυτό... Κάτι που ο κόσμος (του διαδικτύου, κυρίως) έχει αρχίσει εδώ και καιρό ν' αντιλαμβάνεται και το καθιστά καθημερινά σαφές.

Και δύο ερωτήματα:

α) Ως πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση (με την έκπτωση, την αλλοτρίωση και τον "βιασμό" της δημοσιογραφίας);
β) Τι μπορεί και πρέπει να γίνει για να αναστραφεί αυτή η κατάσταση;

Σκέψεις και απόψεις δεκτές και επιθυμητές.

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

Απεργιακό δελτίο

Η ειδησεογραφική πύλη Εν πλω "σπάει" δι' ολίγον την 48ωρη απεργία των δημοσιογράφων, κατόπιν ειδικής αδείας που ΔΕΝ της χορήγησε το διοικητικόν συμβούλιον της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Ιστολογίων Αθηνών (Ε.Σ.Η.Ι.Α.), προκειμένου να ενημερώσει τους αναγνώστες της για τις σημερινές απεργιακές κινητοποιήσεις.

Ακολουθεί πτωχό φωτορεπορτάζ:

Ιδού το κεντρικό σύνθημα με το οποίο θα κατέλθει στον εκλογικό στίβο η Νέα Δημοκρατία, στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. Λέτε να "πιάσει";

Ο αγαπημένος "Μητσάρας" των διαδηλώσεων και πασών των πορειών έδωσε και σήμερα το απεργιακό του στίγμα.

Κυριακή 16 Μαρτίου 2008

Επιτέλους! Έχουμε την Ελλάδα που μας αξίζει!

Εκ της νέας διαφημιστικής εκστρατείας της Νέας Δημοκρατίας, ενόψει των επικείμενων εθνικών εκλογών.

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008

Να η ευκαιρία (μου)!

Όπως λέει κι ο τίτλος, ήρθε -επιτέλους- η ευκαιρία μου να κάνω αυτό που πάντα δεν ονειρευόμουν στη ζωή μου (ιδιαίτερα από τη στιγμή που είδα το "Control"!): να γίνω αρχηγός μουσικού συγκροτήματος!
Την ευκαιρία μου την έδωσε η φιλτάτη Nathalie, η οποία, παράλληλα, μου έδωσε και τους παρακάτω κανόνες:

1. Μπαίνεις στο wikipedia.
2. Αναζητάς την επιλογή “random article” (πάνω αριστερά). Πατάς μια φορά. Το λήμμα που θα βγει είναι το όνομα της μπάντας σου.
3. Πατάς άλλη μια φορά το “random article”. Το λήμμα που θα βγει είναι ο τίτλος του άλμπουμ της μπάντας σου.
4. Πατάς “random article” άλλες έντεκα φορές. Τα λήμματα που θα βγουν είναι το track list του άλμπουμ.
5. Καλείς άλλους πέντε να κάνουν το ίδιο.

Κατόπιν συνοπτικών διαδικασιών (τι σου είναι η νέα βιομηχανοποιημένη, αυτοματοποιημένη, καπιταλιστική, ιμπεριαλιστική, νεοταξική και παγκοσμιοποιημένη εποχή!!!), προέκυψαν τα κάτωθι:


Όνομα μπάντας: Evergreen

Τίτλος άλμπουμ: Appaloosa

Tracklist άλμπουμ:

1. USS Grayling (SSN-646)
2. Tim Rossovich
3. Thomas Eldon McIntyre
4. RocKwiz
5. SS President Roosevelt
6. Bad Friedrichshall
7. Keenan Wynn
8. My Life Coach
9. Binghamton Mets
10. Raw Fruit Records
11. J. V. Uspensky

Τώρα τι σόι γκρουπ είναι αυτό, τι σόι άλμπουμ και τι σόι τραγούδια, θα σας γελάσω!

Μία κάτι σε country μου κάνει, μία κάτι σε indie, μία κάτι σε new age...! Μου κάνει, όμως, και κάτι σε μελοποιημένη ποίηση και, δη, Καββαδία (ιδίως το πέμπτο κομμάτι, που παραπέμπει στο S/S Cyrenia!). Αλλά θα μπορούσε νά 'ταν και το soundtrack ταινίας που αποκλείστηκε από τα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας του υπουργείου Πολιτισμού και διέπρεψε στο Φεστιβάλ Sundance!!!

Τέλος πάντων, καλή... ακρόαση!

Την ευκαιρία τους έχουν και οι:

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Διακοπή για διαφημίσεις #2

Κατόπιν εκτάκτου συσκέψεως που έλαβε χώρα στο υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης, ο υπουργός, κ. Άρης Σπηλιωτόπουλος (ή "Σαλώμη", κατά τον κ. Γ. Καρατζαφέρη), αποφάσισε να θέσει σε ισχύ τη νέα διεθνή διαφημιστική εκστρατεία της χώρας μας, ενόψει της θερινής τουριστικής περιόδου.

Ο κορμός των παλαιότερων διαφημιστικών σλόγκαν "Live your myth in Greece" (εμπνεύσεως Δημητρίου Αβραμοπούλου) και "Explore your senses in Greece" (εμπνεύσεως Φάνης Πάλλη-Πετραλιά) παραμένει ως έχει και, απλώς, γίνονται ορισμένες επίκαιρες τροποποιήσεις.
Το δε σλόγκαν του 2008 "The true experience", εμπνεύσεως Αρούλη, αποσύρεται από τον ίδιο τον υπουργό, λόγω υπακοής στο δόγμα Καραμανλή "σεμνότητα και ταπεινότητα" (άλλη σλογκανάρα κι αυτή!).

Το διεθνές ειδησεογραφικό πόρταλ "Εν πλω" (με την ευγενική αρωγή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, της C.I.A., της κατά φαντασίαν προέδρου Χίλαρι Κλίντον και του βρεφονηπιακού σταθμού "Τα Ζουζουνάκια") κατόρθωσε να εισχωρήσει στο γραφείο του υπουργού (απομίμηση "Σάτο" είναι, αγορασμένο από το "ΙΚΕΑ" Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, στις 23/10/2007) και να (υπο)κλέψει τα νέα σλόγκαν (που είναι εμπνευσμένα από την πρόσφατη απεργία των υπαλλήλων καθαριότητας), τα οποία σας παρουσιάζει ευθύς αμέσως:

α) Live your stink in Greece!

β) Explore your senses in Greece - especially your smell!

Σύμφωνα με ανασφαλείς πληροφορίες, τα ως άνω αναφερόμενα σλόγκαν θα υποβληθούν από την χώρα μας στον Διεθνή Διαγωνισμό Σκουπιδολαγνείας "Trash me baby 2008", που θα διεξαχθεί στα Άνω Λιόσια Αττικής σε άγνωστο χρόνο (Μέγας Χορηγός Διοργάνωσης: "Tuboflo" - Τώρα και με άρωμα μπριζόλας).
Επειδή, όμως, δεν κάνουμε μισές δουλειές (υπο)κλέψαμε από το γραφείον (ή το πεδίον) του Άρεως και τις αφίσες της νέας διαφημιστικής εκστρατείας. Ιδού:
.

Αφίσα 1

Αφίσα 2

Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

Η σελίδα 123

Οι δεσποινίδες Nathalie και Ονειροπαρμένη (κατά χρονολογική σειρά) είχαν την ευγενή καλοσύνη να μου απευθύνουν μια πρόσκληση σε ένα μπλογκοπαίχνιδο.
Ας παίξουμε, λοιπόν – αφού πρώτα μάθουμε τους κανόνες του παιχνιδιού:

1. Πάρε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα
2. Άνοιξέ το στη σελίδα 123 (αν διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο πλησιέστερο, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (δηλ. από τελεία σε τελεία) της σελίδας
4. Αντίγραψε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη)
5. Ζήτα από τέσσερις (ή πέντε ή όσους θες!) ανθρώπους να κάνουν το ίδιο

Το πλησιέστερο σε εμένα βιβλίο αυτή τη στιγμή είναι «Το Μενού των Φαντασμάτων», του Γιάννη Ξανθούλη (εκδόσεις Πατάκη, α΄ έκδοση Νοέμβριος 2004).
Γράφει, λοιπόν, ο Ξανθούλης στην έκτη, την έβδομη και την όγδοη περίοδο της 123ης σελίδας του βιβλίου του:

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο ιαματικό από ένα ταξίδι δεκαπέντε ωρών προς την Ορεστιάδα του Έβρου, ας πούμε, μέσα σε απόλυτη σιωπή. Δεν είναι τυχαίο που ταράζομαι απ’ τα τηλέφωνα, απ’ την μάστιγα της κινητής τηλεφωνίας κι απ’ τις σύγχρονες θεότητες της επικοινωνίας.
Τον καιρό όμως που έγραφα σε πρώτο πρόσωπο βιβλία, αυτά τα τερτίπια ήταν σχεδόν ανύπαρκτα».

Επειδή, όμως, συνήθως παραβιάζω τους κανόνες των παιχνιδιών στα οποία συμμετέχω (με αποτελέσματα από συναρπαστικά έως ολέθρια), έτσι και τώρα θα παραθέσω ΚΑΙ την ένατη περίοδο της ιδίας σελίδας (εντάξει, περνάει και στη 124), γιατί τη διάβασα και μ’ άρεσε:

«Και η Αθήνα ήταν όσο πρέπει σκοτεινή, συνωμοτική, ερωτική, φοβισμένη απ’ τον ευρωπαϊκό της ιό και αθεράπευτα ασύδοτη με πατριούς δημάρχους, αλλά και με δημόσια ουρητήρια ‘’οικογενειακού’’ χαρακτήρα».

Θα προσκαλέσω κι εγώ στο παραπάνω παιχνίδι τις παρακάτω μπλόγκερ:
Ηλιαχτίδα,
Exilio,
Κυβέλη,
Justelene

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2008

Διακοπή για διαφημίσεις

Από την πρόσφατη διαφημιστική εκστρατεία του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως.
Μερίκα από τα σλόγκαν που επελέγησαν από τον πρώην υπουργό Βύρωνα Πολύδωρα και αναμένουν έγκριση από τον νυν υπουργό Προκόπη Παυλόπουλο: "Κοιμήσου εσύ και η κάμερα δουλεύει". "Καλός πολίτης είναι ο πολίτης που κλείνεται στο σπίτι του". "Ψωνίζω άρα υπάρχω". "Μην παραπονιέσαι που σ' εκμεταλλεύονται στη δουλειά. Θα μπορούσες να ήσουν άνεργος και τότε ποιος θα σ' εκμεταλλευόταν;"!


Από την πρόσφατη διαφημιστική εκστρατεία του δήμου Αθηναίων, ο οποίος αντελήφθη ότι ο δημόσιος βίος είναι ένας απέραντος βόθρος και όλα στην Ελλάδα είναι σκατά! Έτσι, έχει την ευγενή καλοσύνη να μας εφοδιάσει με τον πρωτοποριακό συλλέκτη περιττωμάτων! Μια προσφορά του Mr. Nikitas!

,

Και ολίγη ποίηση, διά χειρός Καρόλου Μποντλέρ: "Τα Άνθη του κακού"...

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2008

Cine-σθήματα #3

«Η άκρη του ουρανού» («Auf der anderen seite»), του Φατίχ Ακίν.
Γερμανία - Τουρκία, 2007

Προσοχή: Περιέχει «σπόιλερ»

Τι γίνεται όταν διασταυρώνονται και «διαπλέκονται» διαφορετικοί πολιτισμοί, κουλτούρες, γλώσσες, θρησκείες, ηθικές αρχές, αξίες, πολιτικά «πιστεύω» και «βαθέα» (ή ρηχά) κράτη;
Αναμφίβολα πολλά. Διότι οι «διαπλοκές» αυτές μπορεί να σε φτάσουν στα άκρα, να σε πάνε απ’ τη μια άκρη (του κόσμου) στην άλλη, ή απλά να σε κάνουν να φτάσεις ως την άκρη τ’ ουρανού…

Ο Τούρκος, γεννημένος και μεγαλωμένος στη Γερμανία, Φατίχ Ακίν, καταφέρνει μια χαρά να οδηγήσει τους ήρωές του σε όλα τα παραπάνω «ακραία» μονοπάτια, δημιουργώντας μια εξαιρετική ταινία (χωρίς να διεκδικεί ή να δρέπει δάφνες «αριστουργήματος της Έβδομης Τέχνης»).
Ο 35χρονός Ακίν (με μόλις 5 ταινίες μυθοπλασίας στο ενεργητικό του), θεωρείται ήδη απ’ αυτή την ηλικία ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ευρωπαίους σκηνοθέτες – κι έχει κιόλας ολοκληρώσει την τριλογία του «Αγάπη, Θάνατος, Διάβολος» κατά τα… 2/3.
Μετά το «Μαζί Ποτέ» (Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου 2004), τώρα ήρθε η σειρά του δεύτερου μέρους της τριλογίας, με την εκπληκτική «Άκρη του Ουρανού» (Βραβείο Σεναρίου και Οικουμενικό Βραβείο Φεστιβάλ Καννών 2007, Βραβείο Lux Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά και… Χρυσό Πορτοκάλι Σκηνοθεσίας Φεστιβάλ Αττάλειας Τουρκίας 2007). Μια ταινία αφιερωμένη στο θάνατο – μα διόλου πεισιθάνατη. Αντιθέτως, η δίψα για ζωή -ακόμη κι εκεί που φαινομενικά η ζωή έχει τελειώσει ή οδεύει προς το τέλος- ξεχειλίζει.
.
Ο Αλί (Τουνσέλ Κουρτίζ), χήρος, συνταξιούχος και με κλονισμένη υγεία, είναι… ένας Τούρκος στη Βρέμη. Περνάει τον καιρό του, ενθυμούμενος τα περασμένα μεγαλεία… ανδρείας της νιότης του, με τακτικές επισκέψεις στους οίκους ανοχής της γερμανικής πόλης. Κάποια μέρα πέφτει πάνω σε πόρνη «τεμέτερον», πατριωτάκι απ’ την Τουρκία – την Γέτερ (Νουρσέλ Κοσέ). Αποφασίζει να της ανοίξει την καρδιά του (κι εκείνη τα πόδια της!), αλλά και το σπίτι του. Της προτείνει να συζήσουν, υποσχόμενος να της δίνει κάθε μήνα όσα χρήματα βγάζει στο πορνείο. Εκείνη δέχεται, κάτι που δεν βλέπει με καλό μάτι ο γιος του Αλί, Νεζάτ (Μπακί Νταβράκ), καθηγητής Γερμανικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, ιδίως όταν πληροφορείται την… επαγγελματική της ιδιότητα.
Σύντομα, όμως, αλλάζει γνώμη, όταν μαθαίνει ότι η Γέτερ κάνει «ό,τι κάνει» για να σπουδάσει τη νεαρή κόρη της, που βρίσκεται στην Τουρκία, και με την οποία έχει να μιλήσει
πολύ καιρό, «για άγνωστη αιτία».
.
Ο Χάρος παίζει πρωταρχικό ρόλο στην ταινία (η οποία είναι χωρισμένη σε τρία μεγάλα «κεφάλαια» - τα δύο πρώτα «αφιερωμένα» στο θάνατο δύο εκ των πρωταγωνιστών της).
Αυτό γίνεται εμφανές από το πρώτο της πλάνο, όταν ο Νεζάτ, μπαίνοντας σ’ ένα βενζινάδικο, ρωτάει τον ιδιοκτήτη τι μουσική ακούγεται. «Είναι ο τάδε τραγουδιστής», λέει ο βενζινάς, «που πέθανε πέρυσι από καρκίνο. Ήταν νέος σαν κι εσένα». Κι αντί ο Νεζάτ ν’ απαντήσει κάτι σε στιλ «κουνήσου απ’ τη θέση σου», δέχεται στωικά τη «γρουσούζικη» απάντηση του βενζινά - σκηνή που λειτουργεί ως προοικονομία για το τι θα επακολουθήσει.
.
Το πρώτο «θύμα» είναι η Γέτερ, που χάνει τη ζωή της αναπάντεχα, κατά τη διάρκεια ενός καβγά με τον μεθυσμένο Αλί. Εκείνος, οδηγείται στις γερμανικές φυλακές. Εκείνη (δηλαδή η σορός της), πίσω στην Τουρκία. Το ίδιο και ο Νεζάτ, ο οποίος αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα για να βρει την Αϊτέν (Νουργκούλ Γιεσιλτσάι), την κόρη της Γέτερ. Κατά τη διάρκεια της κηδείας, μαθαίνει απ’ τους συγγενείς της ότι η νεαρή Αϊτέν έχει πολλούς μήνες να δώσει σημεία ζωής. Ο Νεζάτ αρχίζει να την ψάχνει σε όλη την Κωνσταντινούπολη, ώσπου πέφτει πάνω σ’ ένα γερμανικό βιβλιοπωλείο. Ο Γερμανός ιδιοκτήτης του ψάχνει να βρει αγοραστή για να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του. Και τον βρίσκει, στο πρόσωπο του Νεζάτ. Η… διεθνική διαπλοκή καλά κρατεί: Γερμανός υπήκοος βρίσκεται στην Τουρκία και ανοίγει γερμανικό βιβλιοπωλείο. Τούρκος υπήκοος βρίσκεται στη Γερμανία και διδάσκει Γερμανική Φιλολογία. Ο πρώτος θέλει να επιστρέψει στην πατρίδα του, το ίδιο και ο δεύτερος. Τα άτομα αυτά συναντώνται από το «πουθενά» και… ανταλλάζουν ζωές!

Όμως η μοίρα τα φέρνει ενίοτε αλλιώς. Η Αϊτέν δεν βρίσκεται πια στην Τουρκία, αλλά στη Γερμανία (!), όπου φυγαδεύτηκε από συντρόφους της για να γλιτώσει τη σύλληψη. Όπως πληροφορούμαστε λίγες σκηνές πριν, είναι μέλος παράνομης αριστερίστικης πολιτικής οργάνωσης, που πολεμά το τουρκικό κράτος (αξίζει εδώ ν’ αναφερθεί ότι η προσέγγιση των ελληνικών εφημερίδων στο θέμα ποικίλει ανάλογα με… την πολιτική τοποθέτηση του εντύπου ή, έστω, του κριτικού κινηματογράφου. Σε κάποιες η εν λόγω οργάνωση αποκαλείται «τρομοκρατική» και σε άλλες «επαναστατική»!). Σε μια πορεία διαμαρτυρίας, τα μέλη της οργάνωσης ξυλοκοπούν έναν αστυνομικό που είχε παρεισφρήσει στη συγκέντρωσή τους, το όπλο του οποίου καταλήγει στα χέρια της Αϊτέν. Η Αϊτέν, με τη σειρά της, καταλήγει στο Αμβούργο, όπου… εκδιώκεται από τους εκεί συντρόφους της «δι’ ασήμαντον αφορμήν» κι έτσι βρίσκεται άστεγη και άφραγκη σε μια ξένη χώρα.
.
Τότε, όμως, γνωρίζει τη νεαρή φοιτήτρια Ισπανικής και Αγγλικής Φιλολογίας, Λότε (Πατρίσια Ζιολκόβσκα) – και ανοίγει το δεύτερο κεφάλαιο θανάτου της ταινίας. Η Λότε την περιθάλπει, προσφέροντάς της κατάλυμα (αλλά και την... ερωτική της αγκαλιά) στο σπίτι της. Τη συμβίωσή των κοριτσιών απορρίπτει εξ’ αρχής η μητέρα της Λότε, Σουζάνε (αποκαλυπτική η ερμηνεία της Χάνα Σιγκούλα, άλλοτε «ιέρειας» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ), αλλά… σαν θέλει η νύφη και… η νύφη, τύφλα νά ‘χει η πεθερά! Στο τέλος, όμως, θα γίνει το δικό της, έστω και χωρίς τη δική της παρέμβαση. Σ’ έναν τυπικό αστυνομικό έλεγχο, η Αϊτέν εντοπίζεται από τις γερμανικές αρχές και προσάγεται στο αστυνομικό τμήμα. Αιτείται πολιτικού ασύλου και μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση μένει στους κοιτώνες των αιτούντων άσυλο. Παράλληλα, ψάχνει απεγνωσμένα να βρει τη μητέρα της (αγνοώντας ότι έχει πεθάνει και νομίζοντας ότι εργάζεται σε κατάστημα υποδημάτων, όπως της είχε πει παλιότερα).
.
Ένα χρόνο μετά, το γερμανικό δικαστήριο απορρίπτει την αίτηση και η νεαρή πολιτική ακτιβίστρια απελαύνεται και καταλήγει στις φυλακές της Τουρκίας. Στην ίδια χώρα φτάνει και η Λότε, για να βοηθήσει τη φίλη της. Αυτή της η ενέργεια συναντά και πάλι την έντονη αποδοκιμασία της μητέρας της, η οποία δεν μπορεί να καταλάβει ότι η Λότε «βρήκε για πρώτη φορά νόημα στη ζωή της»… Η νεαρή Γερμανίδα βρίσκεται αντιμέτωπη με τον παραλογισμό και τη γραφειοκρατία της τουρκικής πολιτείας. Βρίσκει, όμως, κι έναν «σύμμαχο»: τον Νεζάτ (άλλο παιχνίδι της μοίρας: πού να ‘ξερε ότι η Αϊτέν είναι το κορίτσι που ψάχνει, δηλαδή η κόρη της Γέτερ). Επισκέπτεται το βιβλιοπωλείο του, αναζητώντας βιβλία για το τουρκικό σύστημα δικαιοσύνης και καταλήγει ενοικιάστρια δωματίου στο σπίτι του.
.
Μετά από καιρό -και αφού προηγουμένως η μητέρα της έχει άρει την ψυχολογική και οικονομική της υποστήριξη- καταφέρνει να επισκεφθεί την Αϊτέν στη φυλακή και αναλαμβάνει να βοηθήσει τις συντρόφους της σε μια «αποστολή» της οργάνωσης. Σε μέρος που της υπεδείχθη, βρίσκει το όπλο που είχε αποσπάσει η Αϊτέν από τον Τούρκο αστυνομικό, με σκοπό να το παραδώσει αργότερα σε μέλη της οργάνωσης. Δεν προλαβαίνει, όμως. Στο δρόμο της κλέβουν την τσάντα «αλητόπαιδα» της γειτονιάς. Στην προσπάθειά της να την πάρει πίσω, δέχεται πυροβολισμό από το ίδιο όπλο, το οποίο ο ανήλικος θεώρησε ψεύτικο ή άδειο. Δεν ήξερε, δεν ρώταγε; Λίγο αργά, πια, αφού το ‘χει βάλει στα πόδια, μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας και το άψυχο σώμα της Λότε κείτεται στο γραφικό αυτό σοκάκι της Πόλης…
.
Τα φέρετρα στην ταινία ακολουθούν διασταυρούμενες διαδρομές (όπως και οι άνθρωποι). Νωρίτερα είδαμε το φέρετρο με τη Γέτερ να φτάνει αεροπορικώς από τη Γερμανία στην Τουρκία. Τώρα, το φέρετρο με τη σορό της Λότε ακολουθεί την αντίστροφη διαδρομή. Τα περίεργα παιχνίδια της μοίρας έχουν συνέχεια. Είναι η σειρά της σκληρής μάνας Σουζάνε ν’ ακολουθήσει κι η ίδια την αντίστροφη διαδρομή… Φτάνει στην Τουρκία όχι τόσο για να «διερευνήσει» τα αίτια του θανάτου της κόρης της, αλλά για να εξιλεωθεί (η σκηνή θρήνου και οδυρμού στο ξενοδοχείο την πρώτη νύχτα της στην Πόλη είναι συγκλονιστική). Μέσω της γερμανικής πρεσβείας, έρχεται σ’ επαφή με τον Νεζάτ, επισκέπτεται και στη συνέχεια κατοικεί στο διαμέρισμα που έμενε η κόρη της. Συναντά και την Αϊτέν στη φυλακή. Εκείνη της ζητά με λυγμούς να τη συγχωρήσει, αλλά η Σουζάνε ζητά τη δική της συγχώρηση από τον ουρανό, γι’ αυτό και της απαντά ότι θα κάνει τα πάντα για να τη βοηθήσει, κάνοντας, πλέον, το σκοπό της κόρης της δικό της σκοπό. Γιατί τα πράγματα να μην είναι πιο απλά στη ζωή;
.
Η Αϊτέν, τελικά, αποφυλακίζεται, αφού προηγουμένως έχει γίνει… «δηλωσίας», υπογράφοντας «δήλωση μετανοίας» (κάτι που παραπέμπει άμεσα στην Ελλάδα προηγούμενων δεκαετιών, με τις αντίστοιχες δηλώσεις αποκήρυξης των πολιτικών τους φρονημάτων που εξαναγκάζονταν να υπογράψουν πολλοί αριστεροί), γεγονός που αντιμετωπίζεται αν μη τι άλλο απαξιωτικά από τις συντρόφους-συγκρατούμενές της (μία εξ’ αυτών, τη φτύνει κατάμουτρα).
.
Εντωμεταξύ, ο Νεζάτ αφήνει το βιβλιοπωλείο στα χέρια της Σουζάνε και φεύγει για ένα ταξίδι «εσωτερικής» -και όχι μόνο- αναζήτησης στην Τραπεζούντα. Εκεί -στα πατρώα εδάφη- έχει καταφύγει ο -εξ’ αμελείας δολοφόνος- πατέρας του, μετά την αποφυλάκισή του και την απέλασή του από τη Γερμανία («και φονιάς και αλλοδαπός πάει πολύ», σκέφτηκε το τουρκικό δικαστήριο!). Ο Νεζάτ φτάνει στο χωριό του και ψάχνει αμέσως να βρει τον πατέρα του. Ένας γείτονας τον πληροφορεί ότι έχει πάει για ψάρεμα. Και ο Νεζάτ κάθεται στην ακτή και περιμένει να γυρίσει ο πατέρας του, ατενίζοντας τον Εύξεινο Πόντο…
.
Η ταινία είναι ένα διαρκές ταξίδι Γερμανία-Τουρκία (και αντίστροφα). Αλλά κυρίως ένα ταξίδι της ψυχής και του μυαλού. Η ανθρώπινη -αλλά και ανθρωπιστική- ματιά του σκηνοθέτη-σεναριογράφου είναι εμφανής στην ανάπτυξη των χαρακτήρων του και στην εκτύλιξη της πλοκής της ταινίας. Δεν τον ενδιαφέρει μόνο να καταγράψει, αλλά ούτε και να καταγγείλει – πόσω μάλλον να εντυπωσιάσει. Νοιάζεται περισσότερο για τη σκιαγράφηση του ανθρώπινου πόνου, του ανθρώπινου τέλματος, αλλά και του ανθρώπινου μεγαλείου. Μέσα από το θάνατο, έρχεται η αυτογνωσία, ενδεχομένως και η λύτρωση. Φυσικά, στην αποτύπωση όλων αυτών τον βοηθούν οι εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών, αλλά και η μαγευτική φωτογραφία της ταινίας (η Κωνσταντινούπολη είναι, έτσι κι αλλιώς, μια πόλη-εμπειρία από μόνη της).
.
Το πολιτικό στοιχείο είναι έντονο καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Οι αναφορές στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην ελευθερία της έκφρασης, στο δικαίωμα στην εκπαίδευση, στη φτώχια, στο… όχι και τόσο δημοκρατικό τουρκικό κράτος, αλλά και στην ανάλγητη Ευρώπη είναι εμφανείς. Κατά τη διάρκεια της… μπουρδελότσαρκας του Αλί, στους δρόμους της Βρέμης διαδηλωτές φωνάζουν «προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε», ενώ στην Κωνσταντινούπολη μέλη πολιτικών οργανώσεων που διαδηλώνουν ζητούν «Λευτεριά στον Οτσαλάν». Ο Ακίν δεν χαρίζεται στους στρατηγούς της Τουρκίας, ούτε σκοπεύει να το πράξει το μέλλον: «Είναι εύκολο να νιώθω καλοδεχούμενος στην Τουρκία, καθώς δεν έχω κάνει ακόμη κάτι που να ενοχλήσει τη συντηρητική βάση της χώρας. Δεν ξέρω πώς θα νιώθω για τη χώρα αν κάποια στιγμή γίνει κάτι τέτοιο», λέει σε συνέντευξή του στον Γιώργο Κρασσακόπουλο («Athens Voice», τεύχος 200, 14/02/2008).
.
Τα «βέλη», βέβαια, δεν στρέφονται μόνον εναντίον του «βαθέος» τουρκικού κράτους, αλλά και κατά της… ρηχής Ευρωπαϊκής Ένωσης (παρόλα αυτά, η ταινία βραβεύτηκε από το Ευρωκοινοβούλιο!). «Ίσως τα πράγματα καλυτερεύσουν όταν μπείτε στην Ε.Ε.», λέει σε μια σκηνή στην Αϊτέν η μητέρα της Λότε, για να πάρει την απάντηση: «Δεν εμπιστεύομαι την Ε.Ε. Ποιος ηγείται της Ένωσης; Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία. Είναι όλες αποικιοκρατικές χώρες!».
.
Δεν… ξεφεύγει, όμως, από το «στόχαστρο» ούτε ο θρησκευτικός -ισλαμικός, εν προκειμένω- φονταμενταλισμός. Ο οποίος έχει… ισχύ και εκτός τουρκικών συνόρων, ακόμη και στη Γερμανία. Όταν δύο Τούρκοι που βρίσκονται στη Βρέμη ανακαλύπτουν ότι η πόρνη Γέτερ είναι Τουρκάλα, σχεδόν την απειλούν «να γυρίσει στο δρόμο του Θεού», διότι σε αντίθετη περίπτωση «θα είναι κρίμα»… Η θρησκεία, βέβαια, δεν χωρίζει μόνο – ενώνει κιόλας. Έτσι, με μεγάλη έκπληξη ο Νεζάτ και η Γέτερ ανακαλύπτουν ότι οι θρησκείες τους όχι μόνο έχουν περισσότερα κοινά απ’ όσα φαντάζονταν, αλλά χρησιμοποιούν και κοινές παραβολές στη διδασκαλία τους. Όπως η θυσία του Αβραάμ. Μόνο που στον Ισλαμισμό ο Αβραάμ γίνεται… Ιμπραήμ και ο Ισαάκ Ισμαήλ (θυσία προς τους θεούς είχαμε, βέβαια, και στην Αρχαία Ελλάδα, αυτή της Ιφιγένειας. Μόνο που εκείνη δε γλίτωσε και σκοτώθηκε, σε αντίθεση με τους Ισαάκ και Ισμαήλ, που… αντικαταστάθηκαν με αρνιά).
.
Αλήθεια, πώς τελειώνει μια τέτοια ταινία; Ευρηματικά, όπως ξεκίνησε. Ο Νεζάτ περιμένει στην ακτή, αλλά ο πατέρας του δεν έρχεται. Θα γυρίσει ή όχι; Μήπως θέλησε κι αυτός να εξιλεωθεί; Μήπως το τελευταίο κεφάλαιο της ταινίας (με τίτλο «Η άκρη του ουρανού», όπως και ο γενικός τίτλος του έργου), υπονοεί και αυτό έναν ακόμη θάνατο – τον τρίτο στην ταινία; Ή, μήπως, όχι; Ο θεατής διερωτάται και μένει «καρφωμένος» στην οθόνη μέχρι να πέσει και ο τελευταίος τίτλος τέλους για να το μάθει… Λίγη σημασία, όμως, έχει. Σημασία έχει η άκρη του ουρανού, στην οποία οι ήρωες της ταινίας κατάφεραν να φτάσουν (ο καθένας με το δικό του τρόπο)…
.
Κι απόψε μες στην έρημη την πόλη
που με βρήκες πάλι πάρε με κοντά σου
Κρύψε με μες στο παλτό σου κάνε με κορμί δικό σου
ως την άκρη του μυαλού σου ως την άκρη τ' ουρανού σου
.
«Εσύ με ξέρεις πιο πολύ», Στίχοι, μουσική: Χάρις Αλεξίου, Ερμηνεία: Χάρις Αλεξίου, Φίλιππος Πλιάτσικας, CD «Ως την άκρη του ουρανού σου», 2003, Haris Productions