Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

Juke box

Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
"Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις..."
Αγάπη μου, πώς θα μ' αντέξεις
Που 'μαι παράξενο παιδί, σκοτεινό;

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δω
Κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις...",
Σου τό 'χα πει ένα πρωί βροχερό

Θα σβήσω το φως κι όσα δεν σού 'χω χαρίσει
Σε ένα χάδι θα σου τα δώσω
Κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω
Μες στου μυαλού μου τον μαύρο βυθό.

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
Κι εγώ πιο μόνος κι από μένα
Μες σε δωμάτια κλεισμένα
Το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ
Γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω

Στα σοβαρά μη με παίρνεις είν' το μυαλό μου θολό
Είναι κι ο κόσμος μου αστείος
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
Ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες

Κι εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
Και κάποιο στίχο που σου μοιάζει
Κοιτάζω έξω και χαράζει...
Έγινε το αύριο πάλι χθες

5 σχόλια:

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Υπεροχο τραγουδι... Φοβεροι στιχοι... Και αυτη η φωτογραφια πραγματικα σε βυθιζει...

Christina Noe είπε...

Μαγευτικό τραγούδι....
Καλημέρα!

Εν Πλω είπε...

Πρωτόπλαστη,

Ναι, ήθελα ν' αποτυπώσω -όσο καλύτερα μπορούσα- τη θέα που βλέπω από εδώ κάτω, στο βυθό...!
Πράγματι, είναι ένα από τα πιο "δυνατά" τραγούδια που έχω ακούσει. Συγκλονιστικό θα έλεγα (υπό προϋποθέσεις)...

Christina noe,

Για το τραγούδι τα είπα!
Καλημέρα και σε σένα (καλησπέρα μάλλον!)! :)

Madame Bovary είπε...

το'χω λιώσει αυτό το cd. Αλκίνοος, αγαπημένος.

Εν Πλω είπε...

Παρομοίως. Και το σιντί και το εμ-πι-θρί!
Μου αρέσει πάρα πολύ και η ερμηνεία της Αλεξίου (στο πρόσφατο "λάιβ").