Δεν θυμάμαι τις μεγάλες στιγμές
Τρέχω σε λεωφόρους μακρινές, σε τοπία καμένα
Ξέχνα, ξέχνα, πάρε πίσω τα δώρα
Ξέχνα, ξέχνα, πάρε πίσω τα δώρα
Μα μου λείπουν διπλά οι μικρές οι χαρές μας
Έχουν κάτι αιχμαλωτίσει απ' αυτές
Όλα εδώ γύρω προβάλλουν λες τις σκιές μας.
Τρέχω σε λεωφόρους μακρινές, σε τοπία καμένα
κι είν' τα δέντρα γυμνά σαν προσευχές
από τα δάκρυα πλυμένα.
Ξέχνα, ξέχνα, πάρε πίσω τα δώρα
Τι ωφελεί να θυμάσαι ξανά;
Ξέχνα, μα όσα ζήσαμε ως τώρα
Δεν μπορείς να τα πάρεις μακριά.
Τώρα άσκοπα περνάει ο καιρός
Σε δωμάτια λευκά, σκονισμένα αρχεία
Και το νήμα μου ξεφεύγει διαρκώς
Τρέχοντας πίσω απ' τη δικιά σου οπτασία.
Πάλεψα να σ' αγαπήσω αληθινά
Χωρίς να ψάξω τον λόγο
κι αυτό αρκεί να σε κρατάω παντοτινά
Πέρα απ' τη γη και το χρόνο.
Ξέχνα, ξέχνα, πάρε πίσω τα δώρα
Τι ωφελεί να θυμάσαι ξανά
Ξέχνα, μα όσα ζήσαμε ως τώρα
Δεν μπορείς να τα πάρεις μακριά.
,
3 σχόλια:
πολύ ωραίο τραγούδι ...
και ωραίοι στίχοι.
Χαιρετώ...
Siga mi skiseis kana kalson
Morpheus,
Τελικά, το τραγούδι είναι σαν τη φωτογραφία: ισούται με χίλιες λέξεις!
Καλησπέρα! :)
Ανώνυμε,
Σιγά το πράμα! Θα πάρουμε άλλο μετά!
Δημοσίευση σχολίου