Κυριακή 27 Απριλίου 2008

Το μοιρολόι των αμνών

Πενθήσαμε, νηστέψαμε (απ' όλα!), συμπάσχαμε με τον Ιησού στο Δράμα Του, (απο)δείξαμε πόσο ενάρετοι Χριστιανοί είμαστε και τώρα ήρθε η ώρα να ανταμειφθούμε!

Αφού σταυρώσαμε τον Χριστό (και μετά τον αναστήσαμε), ήρθε η ώρα της σταύρωσης (ή του σουβλίσματος - όπως το πάρει κανείς) των αμνών (ελπίζοντας και στη δική τους ανάσταση, για να 'χουμε να τρώμε εις τους αιώνας των αιώνων!)!

Αυτή την ημέρα όλοι λησμονούμε τις ελληνορθόδοξες καταβολές μας και παριστάνουμε τα μέλη πρωτόγονης αφρικανικής φυλής, χορεύοντας όλο το πρωί (με τα μαχαιροπίρουνα ανά χείρας) τον χορό της κοιλίας γύρω από το τοτέμ-σούβλα.
Μετά την μεσημβρία, η ιεροτελεστία προβλέπει θυσία στον προαναφερθέντα βωμό της κοιλιάς του σουβλισθέντος αμνού, του κοκορετσίου και, γενικώς, όλων των εδωδίμων που χρησιμοποιήθηκαν στην τελετουργία (αβγά πράσινα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε, τυριά, αλλαντικά κ.λπ.).

Στο τέλος της τελετής ψάλλονται δύο διαφορετικές δεήσεις: μία επιμνημόσυνη υπέρ αναπαύσεως του καταβροχθισθέντος αμνού εν τόπω χλοερώ (για να βόσκει απρόσκοπτα) και μία υπέρ χωνεύσεως του αγλέορα που φάγαμε κατά τα προηγηθέντα στάδια της τελετής κανιβαλισμού.

Παρακάτω ακολουθεί μια επιστημονική απεικόνιση της εν λόγω τελετής, αλλά και ο θρήνος του αμνού (θα τον ακούσετε αν πλησιάσετε πολύ κοντά στο ζώον την ώρα που του μαθαίνετε πιρουέτες και άλλες χορευτικές φιγούρες πάνω στη σούβλα - όπως λέμε πάνω στην πίστα) προς την ιθαγενή που είχε αναλάβει καθήκοντα σεφ στην τελετή.

Χριστός Ανέστη!




(P)O.S.T.: "Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα", Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος, Ερμηνεία: Στράτος Διονυσίου, LP: "Ο Σαλονικιός", 1985, Minos

Παρασκευή 25 Απριλίου 2008

Ενεχυροδανειστήριον «Η (γλυκιά;) ζωή»


Τα πάντα είναι δανεικά – και το ξέρεις.

Τίποτα δεν σου ανήκει, τίποτα δεν είναι αληθινά δικό σου.
Είσαι περαστικός από αυτό τον κόσμο– αλλά και τα πάντα είναι περαστικά από τη ζωή σου (ακόμη κι αν κρατούν χρόνια).

Καθημερινά παίρνεις δάνεια καλοσύνης και κακίας, ευτυχίας και δυστυχίας, χαράς και λύπης, επιτυχίας και αποτυχίας, δικαιοσύνης και αδικίας, συντροφικότητας και μοναξιάς. Και κάποια στιγμή τα επιστρέφεις – με ή χωρίς τόκο.

Τελικά, ολόκληρη η ζωή είναι ένα δάνειο χωρίς εγγύηση (και χωρίς εγγυημένη απόδοση).

Γι’ αυτό αξιοποίησέ την όσο καλύτερα μπορείς (και μην διαμαρτύρεσαι γι' αυτό που δεν έγινες. Απλά διαχειρίσου αυτό που είσαι και φρόντισε γι' αυτό που θα γίνεις)!


(P)O.S.T.: "Θα ‘θελα να ‘μουν βασιλιάς", Στίχοι-μουσική-ερμηνεία: Μανώλης Φάμελλος, CD: "Μανώλης Φάμελλος και οι Ποδηλάτες (+ 5 ανέκδοτα τραγούδια)", 1993, Minos-EMI

Τρίτη 22 Απριλίου 2008

Cashback

Δεν θυμάμαι τις μεγάλες στιγμές
Μα μου λείπουν διπλά οι μικρές οι χαρές μας
Έχουν κάτι αιχμαλωτίσει απ' αυτές
Όλα εδώ γύρω προβάλλουν λες τις σκιές μας.

Τρέχω σε λεωφόρους μακρινές, σε τοπία καμένα
κι είν' τα δέντρα γυμνά σαν προσευχές
από τα δάκρυα πλυμένα.

Ξέχνα, ξέχνα, πάρε πίσω τα δώρα
Τι ωφελεί να θυμάσαι ξανά;
Ξέχνα, μα όσα ζήσαμε ως τώρα
Δεν μπορείς να τα πάρεις μακριά.

Τώρα άσκοπα περνάει ο καιρός
Σε δωμάτια λευκά, σκονισμένα αρχεία
Και το νήμα μου ξεφεύγει διαρκώς
Τρέχοντας πίσω απ' τη δικιά σου οπτασία.

Πάλεψα να σ' αγαπήσω αληθινά
Χωρίς να ψάξω τον λόγο
κι αυτό αρκεί να σε κρατάω παντοτινά
Πέρα απ' τη γη και το χρόνο.

Ξέχνα, ξέχνα, πάρε πίσω τα δώρα
Τι ωφελεί να θυμάσαι ξανά
Ξέχνα, μα όσα ζήσαμε ως τώρα
Δεν μπορείς να τα πάρεις μακριά.
,

Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Τοιχ-άρπαστη συνθηματολογία

Και καλά, ρε φίλε: με τις εκλογές πες ότι θα κάνεις ρήξη και ανατροπή (στα όνειρά σου...).
Στην εξεταστική, όμως, τι ρήξη και τι ανατροπή θα κάνεις;

Το μόνο που μπορείς να πετύχεις είναι ρήξη του σκονακίου (σε πολλά κομμάτια, μετά την εξέταση, βέβαια!) και ανατροπή του βιβλίου (στο πάτωμα, πριν προλάβει να το δει ο επιτηρητής!)!

Όσο για τον αγώνα, αυτός μάλιστα! Και οι εκλογές θέλουν πολύ αγώνα (για να προλάβεις να γλείψεις όσο το δυνατόν περισσότερους φοιτητές) και οι εξετάσεις το ίδιο (ξέρεις πόση ώρα χρειάζεται για να κατασκευαστεί το τέλειο σκονάκι;).
,
Υ.Γ.: Εκτός κι αν με τη λέξη "εξεταστική" αναφέρεσαι στη σύσταση εξεταστικής επιτροπής στη Βουλή για τα ομόλογα ή τις υποκλοπές!

Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

Χθες και σήμερα

Feels like I' m getting older
I' m not afraid
Although I' m worlds apart from yesterday
And yet I can't believe, I' m old enough today
To be in love and feel in love
And see if love is the way

I don't need fancy places
To spend the time,
I' m happy just to be here
With you tonight
And yet I' m not so sure
The time is really right
To be in love and feel in love
And see if love is all right

And you will sing
As long as there' s a song
The feeling's never gone
It was the first time to be in love

Maybe tomorrow I' ll never sing again
But I' ll remember when
It was the first time to be in love

The picture's slowly fading
And now it' s gone
The letters we remember are old and torn
And although the time has passed
The memory lingers on
To be in love and feel in love
And know when love is gone


Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Ποινή καθείρξεως

Δεκαπέντε χιλιάδες και μία
Στραβάδια, απολύομαι
Τριάντα τρία χρονάκια θητεία
Στραβάδια, απολύομαι

Όλο εμένανε σηκώνει
Να πω μάθημα η δασκάλα
Θα τη σφάξω σαν κουνέλι
Και θα βγω να παίξω μπάλα

Κάγκελα, κάγκελα, κάγκελα παντού
Και τα μυαλά στα κάγκελα
Του αόρατου εχθρού

Βούλγαροι, Βούλγαροι,
Χανούμισσες, βαζέλες
Όλο το έθνος προσκυνάει
Σώβρακα και φανέλες

Είμαστε η αδικημένη
Γενιά του εξήντα
Δίχως κατοχή και πείνα
Χωρίς ρετσίνα

Τα μπούτια σου, Μαρία
Σκοπιά, Κ.Ψ.Μ., αγγαρεία

Δεκαπέντε χιλιάδες και μία
Στραβάδια, απολύομαι
Τριάντα τρία χρονάκια θητεία
Στραβάδια, απολύομαι

Μια ζωή "παρουσιάστε"
Σαν εκπαιδευμένος σκύλος
Εγώ δεν θα πάρω άλλο
'Φχαριστώ, δεν είμαι φίλος


Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Για σκέψου...

Η σκέψη (των πολιτών) βλάπτει σοβαρά τις κυβερνήσεις.
Σκεφτείτε το! Και αρχίστε να σκέφτεστε!

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

Juke box

Πέρασαν μέρες χωρίς να στο πω
"Το σ' αγαπώ δυο μόνο λέξεις..."
Αγάπη μου, πώς θα μ' αντέξεις
Που 'μαι παράξενο παιδί, σκοτεινό;

Πέρασαν μέρες χωρίς να σε δω
Κι αν σε πεθύμησα δεν ξέρεις
"Κοντά μου πάντα θα υποφέρεις...",
Σου τό 'χα πει ένα πρωί βροχερό

Θα σβήσω το φως κι όσα δεν σού 'χω χαρίσει
Σε ένα χάδι θα σου τα δώσω
Κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω
Μες στου μυαλού μου τον μαύρο βυθό.

Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
Κι εγώ πιο μόνος κι από μένα
Μες σε δωμάτια κλεισμένα
Το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ
Γιατί μες στο όνειρο μόνο ζω

Στα σοβαρά μη με παίρνεις είν' το μυαλό μου θολό
Είναι κι ο κόσμος μου αστείος
Κι όταν με βαρεθείς τελείως
Ψάξε αλλού να με βρεις όπως με θες

Κι εγώ που αγάπησα πάλι την ιδέα σου μόνο
Και κάποιο στίχο που σου μοιάζει
Κοιτάζω έξω και χαράζει...
Έγινε το αύριο πάλι χθες

Σάββατο 12 Απριλίου 2008

Μια μικρή ιστορία για τρένα

Βγαίνουμε (μωρό μου) βγαίνουμε μέσα απ' το τούνελ;

Ή, μήπως, τώρα μπαίνουμε σ' αυτό;


Κι εκεί που ήμουν έτοιμος ν' ανέβω τη σκάλα με μεγάλες δρασκελιές...


Η πορεία σταμάτησε απότομα. Κάτι το "απαγορεύεται", κάτι ο κίνδυνος του θανάτου, δεν ήθελε πολύ για να γίνει η ανάβαση κατάβαση...


Κι έμεινα στη φυλακή μου, να κοιτώ το τρένο να φεύγει, ανήμπορος να το σταματήσω ή να επιβιβαστώ σ' αυτό...


Και αυτό απομακρυνόταν όλο και περισσότερο...


Και πήγαινε όλο και πιο μακριά...


Ώσπου χάθηκε τελείως από το οπτικό μου πεδίο. Κι εγώ έμεινα στο ίδιο σημείο, να κοιτώ τις άδειες γραμμές...


Βγαίνουμε (μωρό μου) βγαίνουμε μέσα απ' το τούνελ;

Ή, μήπως, τώρα μπαίνουμε σ' αυτό;

ΤΕΛΟΣ

Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Υπεύθυνη δήλωση

Εσένα που το διαβάζεις αυτό...

Σ' ευχαριστώ πολύ...

Γιατί μου θύμισες...

Κάτι που ξέρω, αλλά το ξεχνάω κάποιες στιγμές σαν κι αυτή:

Πως όσο πυκνά κι αν είναι τα σύννεφα που σκεπάζουν τον ουρανό σου...΄

Αργά ή γρήγορα...

Το Φως του Ήλιου θα βρει τρόπο και θα τα διαπεράσει...

Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

Φωτο-άλμπουμ

Όσο (υπερβολικά) γοητεύομαι από τα τρένα, άλλο τόσο (υπερβολικά) γοητεύομαι και από τους σταθμούς των τρένων.
Να κατέβω ή να συνεχίσω τη διαδρομή; Τι θα χάσω αν κατέβω και τι αν συνεχίσω; Και τι θα κερδίσω;
Πόσα εκατομμύρια τρένα, άραγε, έχει δει αυτός ο σταθμός; Να φεύγουν. Και να ξανάρχονται. Και να ξαναφεύγουν. Κι αυτός πάντα εκεί.
Ίσως αυτή να είναι η μοίρα και κάποιων ανθρώπων... Να παρακολουθούν ένα μέρος, μια στιγμή, ένα "κλικ" των ταξιδιών που κάνουν άλλοι - μα ποτέ να μη συμμετέχουν σ' αυτά.

Το πιο ωραίο επιτοίχιο σύνθημα (σε πείσμα του ασφαλιστικού, του "σκοπιανού" κ.λπ.)

Νυχτερινή υδατογραφία