Η αχτίδα φωτός ως προσμονή
Η απόδραση ως ευχή
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΤΑΞΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΤΑ ΠΕΛΑΓΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ...
Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ
- Εν Πλω
- Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε, κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει...
Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
"Αναζητώντας ένα φιλί τα μεσάνυχτα", του Άλεξ Χόλντριτζ (Η.Π.Α., 2007)
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ
-
▼
2007
(25)
- ► Δεκεμβρίου (4)
-
►
2006
(17)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (12)
-
►
2005
(2)
- ► Δεκεμβρίου (2)
ΣΥΝΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ
23 σχόλια:
ωπ!τι βλεπω;ανανεωσαμε?χεχε..
πραγματικα πολυ ωραιες φωτο..εχεις μια κλιση προς τη φωτογραφια αποτι εχω καταλαβει..η πρωτη ελπιδοφορα,η δευτερη μελαγχολικη.Μελαγχολικη γιατι οι ραγες του τρενου κ γενικα το τρενο μου φερνει μια μελαγχολια παντα..αν και λατρευω τ ταξιδι μ'αυτο..
Οι ραγες αδειες,κενες..περιμενουν το τρενο..θα ερθει αραγε; Και να η μελαγχολια(που ελεγα...)...
Ευχαριστώ. Ναι, καλά κατάλαβες :) Η φωτογραφία με ταξιδεύει (εκεί που έχω πάει κι ελπίζω να ξαναπάω). Το να μπορείς να "εγκλωβίσεις" κάπου ένα βίωμα, μια εμπειρία, μια ανάμνηση, σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι μπορείς να "αιχμαλωτίσεις" το χρόνο και να κρατήσεις για πάντα δικό σου αυτό που αγάπησες.
Ναι, ξέρω: αν κάτι ήταν αληθινό θα ζει για πάντα στην καρδιά σου, είτε το έχεις σε φωτογραφία, είτε όχι. Αυτό είναι το "μυστικό" για να κερδίσεις την -άνιση- μάχη με το χρόνο.
Ωστόσο, με το "κλικ" της φωτογραφίας πείθω τον εαυτό μου ότι έχω κάνει κι ένα "κλικ" στο χρόνο, τον έχω σταματήσει και τον έχω κλέψει. Δε λειτουργεί πάντα, αλλά είναι κι αυτό "μια κάποια λύσις", που θά 'λεγε κι ο ποιητής...
Η πρώτη φωτογραφία είναι, πράγματι, ελπιδοφόρα. Προϋποθέτει, βέβαια, την -προσωρινή- κυριαρχία του σκότους (της απαισιοδοξίας), διότι μόνο όποιος ζήσει στο σκοτάδι προσμένει το Φως, έστω μια αχτίδα φωτός, έστω μια Ηλιαχτίδα ;).
Άλλωστε, εάν δεν γνωρίσεις το σκοτάδι, δε μπορείς να εκτιμήσεις την αξία του Φωτός. Αλλά μόνο και μόνο επειδή υπάρχει η πίστη του Φωτός και η προσμονή προς αυτό, το μήνυμα της φωτογραφίας είναι ελπιδοφόρο.
Η δεύτερη φωτογραφία, τώρα, είναι ταυτόχρονα μελαγχολική και αισιόδοξη. Μελαγχολική, ακριβώς για τους λόγους που είπες (κι εγώ όταν ταξιδεύω με τρένο έχω μια γλυκιά μελαγχολία, που όμως δεν θ' άλλαζα με τίποτα! Το ταξίδι με τρένο είναι το αγαπημένο μου. Έχει τύχει να οργανώσω ταξίδι επειδή θα έφτανα στον προορισμό με τρένο!).
Θα έρθει άραγε το τρένο; Κι εκεί ακριβώς έρχεται η αισιοδοξία (όχι το τρένο!). Εύχεσαι να αποδράσεις, ελπίζεις ότι θα τα καταφέρεις και προσπαθείς! Τίποτα δεν τελείωσε, αντιθέτως όλα μπορούν να ξαναρχίσουν! Να, κάποιος σου δείχνει το δρόμο! Θα τον ακολουθήσεις; Είναι στο χέρι σου!
Υ.Γ. 1: Στα λόγια ήμουν πάντα καλός. Στην πράξη είχα ένα μικρό προβληματάκι! Τουλάχιστον ως προς την υλοποίηση των αποφάσεών μου για οριστική απόδραση. Στις σύντομες αποδράσεις, πάλι, τα καταφέρνω καλύτερα!
Υ.Γ. 2: Οι συγκεκριμένες ράγες δεν περιμένουν το τρένο. Για την ακρίβεια, το φιλοξενούν! Η φωτογραφία ελήφθη κατά τη διάρκεια ταξιδιού μου προς Θεσσαλονίκη - με εμένα πάνω στο τρένο, φυσικά!!!
Ωστόσο, επιλέγω τη δική σου ερμηνεία, διότι αυτή τη διάσταση ήθελα να δώσω! Διότι, εκτός των άλλων, περνάω μια φάση απροσδιόριστης γλυκιάς μελαγχολίας...
Υ.Γ. 3: Λένε ότι ο ποιητής δεν πρέπει να δίνει ποτέ την ερμηνεία των ποιημάτων του, αφενός επειδή δεν υπάρχει ΜΙΑ αντικειμενική ερμηνεία (αλλά αμέτρητες υποκειμενικές) και αφετέρου διότι έτσι θα "έκοβε" το ταξίδι της σκέψης των αναγνωστών, θα κατηύθυνε τη σκέψη τους και θα τους αφαιρούσε την υποκειμενική τους ματιά. Εγώ, όμως, πάντα ήθελα να ξέρω τι (και πώς) σκεφτόταν ο ποιητής! Έτσι, λοιπόν, μπήκα στον πειρασμό να αναλύσω τις φωτογραφίες μου (οι οποίες, άλλωστε, είναι ένα ποίημα - χι χι!).
Υ.Γ. 4: Εντάξει, είπαμε να κάνω καριέρα σχολιογράφου, αλλά όχι μόνο σε ξένα μπλογκ! Να κερδίσω κι εγώ κάτι απ' αυτό!
Υ.Γ. 5: Όταν σκέφτομαι το τρένο, πολλές φορές μού 'ρχεται στο μυαλό ασυναίσθητα το παρακάτω τραγούδι της Αρβανιτάκη. Ίσως γιατί ακούγεται στους τίτλους τέλους μιας ταινίας που είχα δει, την ίδια στιγμή που στο πλάνο χάνεται ένα τρένο...
Σήμερα
σα να ‘μαι εσύ ψυχή μου
κράτα με
όπως δε σ’ έχουν κρατήσει ποτέ
Άκουσα να λέτε,
Φωνές του ανέμου,
Το όνομά μου
και μια προσευχή
Τρεις φορές...
Έφτασε ένα δάκρυ
Στων χειλιών την άκρη
Τρέχει στο αυλάκι απ' το πρώτο φιλί
Μέσα του είδα να τρέχεις κι εσύ
Μη με θυμάσαι αν δεν είσαι εδώ
Δώσε μου
σα νά 'σαι εγώ
Ψυχή μου
Δώσε μου
ότι δε σου έχουν χαρίσει ποτέ
Έφτασε ένα δάκρυ
Στων χειλιών την άκρη
Κι αν το χαμόγελο πέφτει στη γη
Με τη ματιά της το παίρνει αυτή
Το ρίχνει εμπρός κι όλα αρχίζουν αλλιώς...
ok. νομιζω ηταν το καλυτερο σχολιο σου ever!!!Στο λεω επειδη λες για την καριερα σχολιογράφου-τωρα ΚΑΙ στο δικο σ blog!! :)) Λιγα πραγματα εχω να πω :
-εμενα ποιος να με περιμενει αραγε?(καταλαβαινεις που παει)
-Γραφτηκα σε ομαδα φωτογραφιας και ξεκιναω τη δευτερα!
-στις πραξεις ειναι που κολλαμε ολοι :/
-κι εγω θα παω θεσσαλονικη με τρενο μαλλον την αλλη κυριακη!!! :)
-οσο για το δρομο, Θα τον ακολουθησω γιατι μαρεσει να ρισκαρω
:D
Με κάνεις και κοκκινίζω! :)))
-Όλοι περιμένουν μια Ηλιαχτίδα για να δώσει λάμψη στη ζωή τους!
-Συγχαρητήρια (για την ομάδα φωτογραφίας)! Χαίρομαι αφάνταστα όταν βλέπω ανθρώπους να ασχολούνται με αυτό που τους αρέσει και τους κάνει ευτυχισμένους - ή, έστω, χαρούμενους! Κι εγώ ήταν ν' αρχίσω μαθήματα Γαλλικών φέτος, που τόσο λαχταρούσα, αλλά δεν "έκατσε" τελικά... :(
-Κι εγώ θα πάω (με τρένο πάντα!), αλλά το Νοέμβριο!
-Μαζί σου! Για να δούμε, θα τον ακολουθήσω κι εγώ...;
αν θες για τα μαθηματα γαλλικων παντως πες μ εχω μια πολυ καλη καθηγητρια να σ συστησω!! :)
Μα, καλά, μες στο μυαλό μου είσαι; Ο λόγος για τον οποίο δεν άρχισα μαθήματα είναι η έλλειψη χρόνου. Τα ωράριά μου φέτος στο σταθμό δεν μου επιτρέπουν ν' ακολουθήσω ούτε την πρωινή, ούτε την απογευματινή τάξη :(
Και γι' αυτό σκεφτόμουν τα ιδιαίτερα. Για την ακρίβεια, τη λύση αυτή μου πρότειναν πολλοί φίλοι μου.
Αλλά ακόμη το σκέφτομαι. Άσε που δεν ξέρω και κανένα καθηγητή.
Θα δείξει... Πάντως, επειδή σου έχω εμπιστοσύνη, θα σε προτιμήσω (δηλαδή την καθηγήτριά σου!) εάν το αποφασίσω! Σ' ευχαριστώ για την πρόταση!
:)
Η "διέξοδος" και η "προσμονή" εξαιρετικές!
Την "απόδραση" την έβαλες σε ...ράγες, την
"έριξες" ή μου φαίνεται..
Καλή κυριακή
Σ' ευχαριστώ.
Οι ράγες, όμως, οδηγούν κάπου. Κι εκεί δεν έχει πια ράγες και ακολουθείς -αναπόφευκτα- τη δική σου πορεία!
Επίσης, ακλή Κυριακή και σε σένα.
Μιά πορεία "δίχως ράγες" ( ιδεοληψίες, κοινωνικές αγκυλώσεις, ανασφάλειες...)
Μάλλον αυτό εννοείς...
Μια "ελεύθερη" πορεία του "είναι μου"..
Αντε να δούμε..... ωραίο θάναι!
Αυτό και άλλα πολλά!
Την εντελώς δική σου πορεία, αυτό εννοώ!
Είναι πολύ δύσκολο αυτό που λές. Τα πιο δύσκολα δεν τάγραψα.
Μιλάς για "συνειδητότητα" και αυτό απαιτεί διαχείρηση ενστίκτων (αφού πρώτα τα γνωρίσουμε) και μετά ισορροπία με το μυαλό μας (1/10 του υποσυνειδήτου). Για αυτά μιλάς;
Μιλάω για μια προσπάθεια αυτοπραγμάτωσης. Μιλάω για διαχείριση της ύπαρξής μας (τα ένστικτά μας ας τ' αφήσουμε αχαλιναγώγητα!).
Μιλάω για απαγκίστρωση από τις κάθε λογής συμβάσεις. Και, τέλος, μιλάω για αδέσμευτη χάραξη της δικής μας πορείας ζωής (η οποία θ' αρχίσει, όμως, από μια προδιαγεγραμμένη και καθορισμένη πορεία, από μια "σταθερή τροχιά", όπως αυτή των γραμμών του σιδηροδρόμου).
Τώρα το κατά πόσο είναι εύκολο ή δύσκολο, εξαρτάται από εμάς. Πολλές φορές, πάντως, η προσπάθεια έχει μεγαλύτερη αξία από το αποτέλεσμα.
Διαισθάνομαι τι θέλεις να πείς και συμφωνώ ότι εξαρτάται από εμάς. Αυτό το "αχαλιναγώγητα" με προβληματίζει....
Η διαχείριση της ύπαρξης μας συμπεριλάμβάνει και τα ένστικτα (αρχέγονα και πολύ ισχυρά)
LORENZ, Επίκουρος, Πλάτωνας, για αυτά μιλούν...
Μη γίνουμε και ασυγκράτητοι και ποιός θα μας μαζέψει, μετά...
Τη αλήτες που είστε ρε
Μιλάς για αυτούς τους Επίκουρους και τους Πλάτωνες, ε; Τόμαθες και σύ !
Ανώνυμε, σταμάτα το γλείψιμο!
@εν πλω
Ενοχλώ, μήπως;
Όχι, βέβαια. Κανείς δεν ενοχλεί εδώ μέσα.
οκ, ο σχολιασμός μου, είναι καλοπροαίρετος, θέλω να πιστεύω και ουσιαστικός.
Σίγουρα είναι ευπρόσδεκτος.
Καλό βράδυ!
Καλή, σου, νύχτα..
are those the places you went for the summer?
Nope. There are some places that I visited during the last months.
The post has an allegorical meaning (I think!).
The words in the caption say:
"The ray of the sunlight as an expectation" (first photo)
and
"The escape as a wish" (second photo).
:)
Δημοσίευση σχολίου