Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007

Cine-σθήματα

«Control», του Άντον Κόρμπιν.
Μ. Βρετανία, 2007

Δεν είχα καμία σχέση με τη μουσική των Joy Division. Για την ακρίβεια, είχα μόνο ακουστά ότι (κάποτε) υπήρχε αυτό το συγκρότημα. Λογικό, αφού δεν είμαι και το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα φαν της post-punk ροκ βρετανικής μουσικής σκηνής! Ακόμη και για την αυτοκτονία του Ίαν Κέρτις δεν είχα πλήρη εικόνα. Κάτι είχε πάρει το αφτί μου, αλλά μέχρι εκεί. Ωστόσο, η υπόθεση της ταινίας μου κίνησε την περιέργεια κι έτσι αποφάσισα (με εντελώς δημοκρατικές διαδικασίες!) να πάρω τη συντροφιά μου και να τη δούμε.

Πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή «βιογραφική ταινία» και σίγουρα δεν πρόκειται για μια «μουσική ταινία». Για μια ταινία με πολλή μουσική, ίσως. Η μουσική, όμως, είναι μόνον η αφορμή για την έναρξη ενός μαγευτικού ταξιδιού σ’ ένα από τα πιο σκοτεινά, μελαγχολικά και δημιουργικά μυαλά της διεθνούς μουσικής σκηνής που αποτυπώθηκαν ποτέ στο κινηματογραφικό πανί. Το ψυχογράφημα του Ίαν Κέρτις είναι μόνο η πρόφαση για τη σκιαγράφηση μιας ολόκληρης εποχής, μιας ολόκληρης κουλτούρας και μιας ολόκληρής γενιάς.

Ο Κέρτις είναι ένα «λαϊκό» παιδί που μεγαλώνει σε μια γειτονιά του Μάντσεστερ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 εντάσσεται στους Joy Division ως frontman, διατηρώντας, παράλληλα, την πρωινή δουλειά του στο κρατικό γραφείο ευρέσεως εργασίας. Λίγο μετά τα 20 του χρόνια, ερωτεύεται και παντρεύεται «εν ριπή οφθαλμού» ένα εξίσου «λαϊκό» κορίτσι, τη Ντέμπορα, η οποία σύντομα φέρνει στον κόσμο το παιδί τους.

Γρήγορα γίνεται εμφανές ότι ο ταλαντούχος, ευαίσθητος και ασταθής συναισθηματικά και ψυχολογικά Ίαν δεν μπορεί να διαχειριστεί το μέγεθος της επιτυχίας που έρχεται, δεν μπορεί, ουσιαστικά, να διαχειριστεί τη ζωή του. Τα ναρκωτικά, η επιληψία και η διαταραγμένη του ψυχοσύνθεση είναι τα φαντάσματα που τον στοιχειώνουν καθημερινά και μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζονται, οδηγώντας τον τελικά σε αδιέξοδο. Φτάνει στο σημείο να πει στη γυναίκα του ότι δεν την αγαπά, εξωθώντας την στα πρόθυρα της απόγνωσης. Την ίδια στιγμή, γνωρίζει και ερωτεύεται τη Βελγίδα Ανίκ, συνάπτοντας μαζί της ερωτικό δεσμό.

Η καταθλιπτική του συμπεριφορά τον αποξενώνει όλο και περισσότερο από τους γύρω του, κυρίως από τον ίδιο τον εαυτό του. Οι επιληπτικές κρίσεις πάνω στη σκηνή πληθαίνουν και το τέλος δεν θ’ αργήσει να ‘ρθει. Μετά από έναν καβγά με τη γυναίκα του, εκείνη εγκαταλείπει το σπίτι και την επόμενη που επιστρέφει, τον βρίσκει κρεμασμένο. Ήταν μόλις 23 ετών…

Ο λυρισμός της ταινίας ξεχειλίζει καθ’ όλη τη διάρκεια των 120 λεπτών. Η ατμοσφαιρική ασπρόμαυρη φωτογραφία εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο το στόρι και οι δυνατές ερμηνείες -με αποκορύφωμα τον συγκλονιστικό Σάμ Ρίλεϊ, που υποδύεται τον Κέρτις- απογειώνουν το όλο εγχείρημα.

4 σχόλια:

Iliaxtida είπε...

να τη δω αν ειναι...παιζοταν και στις νυχτες πρεμιερας?

Εν Πλω είπε...

Να τη δεις! Πιστεύω ότι θα σου αρέσει.

Ναι παιζόταν σ' ένα τμήμα του Φεστιβάλ (το "Μουσική και Φιλμ").
Δεν την είχα δει στις "Νύχτες Πρεμιέρας", ευτυχώς όμως είχα την ευκαιρία να τη δω τώρα.

Επίσης, σου προτείνω το "Ημερολόγιο ενός Ρομαντικού Ηδονοβλεψία" ("Hallam Foe", ο αυθεντικός της τίτλος).
Ξεχωριστή ταινία, που αγάπησα. Ονειρική και μαγευτική! Σε κάνει να βγαίνεις μ' ένα γλυκόπικρο χαμόγελο από την αίθουσα!

Θα έγραφα και γι' αυτήν (μαζί με το "Control" τη θεωρώ την καλύτερη της σεζόν, μέχρι στιγμής βέβαια), αλλά βαριέμαι!!!

:)

.mini είπε...

the film right?
you watched it?
i didn't even hear about it
hehe
although now i've read about it from imdb
sounds cool

Εν Πλω είπε...

Yep! The post is about the film "Control". I watched it last week.
It's really nice and touching. I think it is one of the best biographies (actually it's more than a simple biography) that I 've ever seen in the cinema.
Watch it, if you have the chance.
Happy to see you again! :)