Μετά το "ροζ" των πρώτων ημερών, τον τελευταίο μήνα όλη η πόλη έχει καλυφθεί από ένα απέραντο και αρρωστημένο κίτρινο πέπλο...
Γι' αυτό κι εγώ κλείνομαι διαρκώς στο τετράγωνο κουτί με τα πολύχρωμα όνειρα κι ονειρεύομαι σε 35 mm... Καληνύχτα - και μη με ξυπνήσετε ποτέ!
4 σχόλια:
εγω ποια ειναι τα ονειρα σου αναρωωτιεμαι...
κι αν ειναι για να χαζεψεις εκεινο το πορτοκαλι ηλιοβασιλεμα?
θα συνεχεισεις τον υπνο??
Τα όνειρά μου είναι -όπως γράφω- πολύχρωμα: και άσπρα και μαύρα. Αλλά και μπλε, πράσινα, κίτρινα, κόκκινα...
Ε, αν είναι για το ηλιοβασίλεμα, τότε, εντάξει! Βγαίνω για λίγο απ' το πολύχρωμο κουτί των ονείρων!
Ο κινηματογράφος σε βοηθά, πιστεύω, να ζεις ("ζώντας", ενδεχομένως, τις... Ζωές των άλλων!). Αν μείνεις μόνο στο σινεμά, χωρίς να ζήσεις, τότε είσαι χαμένος.
Πάντως, ύπνος δεν είναι σίγουρα το σινεμά. Τα όνειρα που παράγει τα βλέπεις ξύπνιος! Κάτι σαν... οράματα, δηλαδή!
Αντιθέτως, λήθη είναι αυτό που παράγουν τα υπόλοιπα, σύγχρονα Μέσα της κοινωνίας μας...
Σωστός! :) Διάβασα τις κριτικές σου και συμφωνώ ταμάμ! Όσον αφορά τη βαρεμάρα σε κατανοώ. Κι εγώ γράφω για το 1/3 όσων βλέπω..
Πρέπει να την ξεπεράσουμε αυτή τη βαρεμάρα, όμως! :)
Εγώ ονειρεύομαι να φτιάξω ένα μπλογκ με κριτικές για όλες τις ταινίες που βλέπω!
Αλλά, έτσι όπως πάω, μάλλον στο όνειρο θα μείνω - σαν τα όνειρα του παρόντος ποστ...!
Δημοσίευση σχολίου