Οι άδειες παιδικές χαρές της ζωής μας

Τα χρόνια πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν κι εμείς παίζουμε, πλέον, άλλα παιχνίδια. Παιχνίδια ενηλίκων, χωρίς κανόνες (ή με κανόνες που όρισαν άλλοι για μας).
Κι έχουμε αφήσει τα παιδικά μας παιχνίδια να σαπίζουν έρημα...

Διαλέξαμε να κουνιόμαστε στους ρυθμούς αλλότριων και κακόηχων σκοπών

Διαλέξαμε να τσουλάμε σε ανώμαλες και αφιλόξενες επιφάνειες

Διαλέξαμε να κάνουμε το γύρο του -δήθεν- θριάμβου, το γύρο της επιτυχίας - ή, μήπως, το γύρο του θανάτου;

.

Διαλέξαμε να τραμπαλιζόμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μεταξύ ζωής και «κάτι-σαν-ζωή»

.

Η πόρτα, όμως, παραμένει ανοιχτή και μας περιμένει να τη διαβούμε. Εμείς τι περιμένουμε;