Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008

Οι άδειες παιδικές χαρές της ζωής μας

Τα χρόνια πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν κι εμείς παίζουμε, πλέον, άλλα παιχνίδια. Παιχνίδια ενηλίκων, χωρίς κανόνες (ή με κανόνες που όρισαν άλλοι για μας).
Κι έχουμε αφήσει τα παιδικά μας παιχνίδια να σαπίζουν έρημα...

Διαλέξαμε να κουνιόμαστε στους ρυθμούς αλλότριων και κακόηχων σκοπών


Διαλέξαμε να τσουλάμε σε ανώμαλες και αφιλόξενες επιφάνειες


Διαλέξαμε να κάνουμε το γύρο του -δήθεν- θριάμβου, το γύρο της επιτυχίας - ή, μήπως, το γύρο του θανάτου;
.

Διαλέξαμε να τραμπαλιζόμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μεταξύ ζωής και «κάτι-σαν-ζωή»

.

Η πόρτα, όμως, παραμένει ανοιχτή και μας περιμένει να τη διαβούμε. Εμείς τι περιμένουμε;

14 σχόλια:

Unknown είπε...

καλησπέρα κι απο δω λοιπόν ....

είμαι σίγουρη ότι εσύ τράβηξες τις φωτογραφίες ....

μου άρεσε πολύ η ανάρτηση ....

σε ποια περιοχή είναι αυτό το παρκο ?


φιλιά

_Κυβέλη_

Εν Πλω είπε...

Καλησπέρα και καλωσήρθες!

Ναι, εγώ τις τράβηξα, σε μια παιδική χαρά στο Κουκάκι.
Η φωτογραφία είναι -αν θες- ένα από τα χόμπι μου.

Σ' ευχαριστώ πολύ! :)

Unknown είπε...

κι εμένα μου αρέσει πάρα πολύ η φωτογραφία....

στο slide που έκανα για το Ασμα Ασμάτων αν το είδες έχω χρησιμοποιήσει φωτογραφίες από το φεστιβάλ που τραβηξα εγώ.....

σου έστειλα mail

ελπίζω να το πήρες...


φιλιά

_Κυβέλη_

Εν Πλω είπε...

Το πήρα το μέιλ.

Δεν το είχα δει αυτό το σλάιντ σου, το είδα τώρα, όμως!
Έχουμε βγάλει και κάποιες παρόμοιες φωτογραφίες, στον ίδιο ακριβώς χώρο και, μάλιστα, με παρόμοια "σκηνοθετική" ματιά!

Δες παρακάτω το ποστ μου με τίτλο "My blueberry nights and days in Cinemaland" (27/11/2007).

Λες να συναντηθήκαμε κιόλας; :)

Unknown είπε...

καταλαβα ειδες την ταινια για την οποια εχω σκασει που δεν εχω δει ......

ζηλευω τόσο .....

σου απαντησα στο μαιλ

παω να δω αυτο που μου ειπες

exilio είπε...

Όμορφο το κειμενό σου :)
είχα γράψει κ γώ κάτι παρόμοιο παλιά
(http://anamorfosh.blogspot.com/2007/01/blog-post_17.html)

and thanx για τις ευχές σου!^^
Καλή χρονιά και σε σένα με υγεία κ αγάπη :)

Ανώνυμος είπε...

Πάρα πολύ καλό! Πιάνει τον παλμό της σύγχρινης ζωής..

Εν Πλω είπε...

Exilio,

Εκπληκτική, θα έλεγα, η ομοιότητα των ποστ μας. Φαίνεται ότι ο Ιανουάριος μας εμπνέει για ποστ αυτής της θεματολογίας!

Ενδεχομένως το δικό μου να αποτελεί "εξέλιξη" του δικού σου: εσύ μιλάς για τα παιδιά που έγιναν μεγάλοι κι εγώ για μεγάλους που θέλουν να ξαναγίνουν παιδιά...

Σ' ευχαριστώ πολύ!

Φαίδρα,

Δυστυχώς, ναι. Νά 'σαι καλά!


Σ.σ.: Ποστ-σάουντρακ ανάρτησης: "Ποιος τη ζωή μου", Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας.

Ανώνυμος είπε...

Giati lete psemmata? I paidiki xara den adiase pote einai fotomontazzz

Εν Πλω είπε...

Φλόκο,

Έχεις στοιχεία για τις βαρύτατες καταγγελίες στις οποίες προβαίνεις; Μήπως πας να κατασκευάσεις μια "Ζαχοπουλειάδα Νο 2" και διαδίδεις ότι δήθεν οι αυθεντικές, αμοντάριστες φωτογραφίες βρίσκονται στα χέρια του Γιάννη Ανδριανού;;;; Μίλα!

Υ.Γ.: Ποιος είναι αυτός, ρε παιδιά;

roadartist είπε...

Μου άρεσε πάρα πολύ το ποστ σου, το θεμα του, ο παραλληρισμός όλα!!
Καλώς σε βρηκα.. περνα απο τα μερη μου, να εχεις ενα ομορφο βραδυ!

Εν Πλω είπε...

Καλώς ήρθες και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

Υ.Γ.: Προσπάθησα να έρθω στα μέρη σου, αλλά... δε σε βρήκα πουθενά. Έχεις κάποιο πρόβλημα με το μπλογκ σου;

Ανώνυμος είπε...

ενα μονο θα σου πω...
δεν ειμαι πολυ μεγαλη αλλα δεν ειμαι και σε ηλικια παρκου...
αλλα η κουνια ειναι το αγαπημενο μου μερος...
τρεχω στα παρκα κι οσο πιο ψηλα παω τοσο καλυτερα τα ονειρα...

απλα αγαπημενο!

Εν Πλω είπε...

Και να συνεχίσεις έτσι! Να μη χάσεις ποτέ την παιδική σου αθωότητα - ή, αλλιώς, το "διαβατήριό" σου για τον κόσμο των ονείρων!

Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο.