Η σελίδα 123

Οι δεσποινίδες Nathalie και Ονειροπαρμένη (κατά χρονολογική σειρά) είχαν την ευγενή καλοσύνη να μου απευθύνουν μια πρόσκληση σε ένα μπλογκοπαίχνιδο.
Ας παίξουμε, λοιπόν – αφού πρώτα μάθουμε τους κανόνες του παιχνιδιού:

1. Πάρε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα
2. Άνοιξέ το στη σελίδα 123 (αν διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο πλησιέστερο, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (δηλ. από τελεία σε τελεία) της σελίδας
4. Αντίγραψε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη)
5. Ζήτα από τέσσερις (ή πέντε ή όσους θες!) ανθρώπους να κάνουν το ίδιο

Το πλησιέστερο σε εμένα βιβλίο αυτή τη στιγμή είναι «Το Μενού των Φαντασμάτων», του Γιάννη Ξανθούλη (εκδόσεις Πατάκη, α΄ έκδοση Νοέμβριος 2004).
Γράφει, λοιπόν, ο Ξανθούλης στην έκτη, την έβδομη και την όγδοη περίοδο της 123ης σελίδας του βιβλίου του:

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο ιαματικό από ένα ταξίδι δεκαπέντε ωρών προς την Ορεστιάδα του Έβρου, ας πούμε, μέσα σε απόλυτη σιωπή. Δεν είναι τυχαίο που ταράζομαι απ’ τα τηλέφωνα, απ’ την μάστιγα της κινητής τηλεφωνίας κι απ’ τις σύγχρονες θεότητες της επικοινωνίας.
Τον καιρό όμως που έγραφα σε πρώτο πρόσωπο βιβλία, αυτά τα τερτίπια ήταν σχεδόν ανύπαρκτα».

Επειδή, όμως, συνήθως παραβιάζω τους κανόνες των παιχνιδιών στα οποία συμμετέχω (με αποτελέσματα από συναρπαστικά έως ολέθρια), έτσι και τώρα θα παραθέσω ΚΑΙ την ένατη περίοδο της ιδίας σελίδας (εντάξει, περνάει και στη 124), γιατί τη διάβασα και μ’ άρεσε:

«Και η Αθήνα ήταν όσο πρέπει σκοτεινή, συνωμοτική, ερωτική, φοβισμένη απ’ τον ευρωπαϊκό της ιό και αθεράπευτα ασύδοτη με πατριούς δημάρχους, αλλά και με δημόσια ουρητήρια ‘’οικογενειακού’’ χαρακτήρα».

Θα προσκαλέσω κι εγώ στο παραπάνω παιχνίδι τις παρακάτω μπλόγκερ:
Ηλιαχτίδα,
Exilio,
Κυβέλη,
Justelene